Luke 18

Այրի կնոջ եւ դատաւորին առակը

¹Յիսուս առակ մը պատմեց իր աշակերտներուն, ցոյց տալու համար թէ պէտք է միշտ աղօթել՝ առանց վհատելու։ ²Եւ ըսաւ.
– Քաղաքի մը մէջ դատաւոր մը կար, որ ո՛չ Աստուծմէ կը վախնար եւ ո՛չ ալ մարդոցմէ կ՚ամչնար։ ³Նոյն քաղաքին մէջ այրի կին մըն ալ կար, որ անոր կը դիմէր եւ կը խնդրէր. «Իրաւունքս պաշտպանէ հակառակորդէս»։ ⁴Դատաւորը երկար ժամանակ մերժեց դատը տեսնել, սակայն ի վերջոյ ըսաւ ինքնիրեն. «Թէեւ Աստուծմէ չեմ վախնար եւ մարդոցմէ չեմ ամչնար, ⁵բայց քանի այս այրին նեղութիւն կու տայ ինծի, իր դատը տեսնեմ, որպէսզի մինչեւ վերջ քովս գալով զիս չանհանգստացնէ»։
⁶Ապա Տէրը շարունակեց.
– Լսեցէք թէ ի՛նչ կ՚ըսէ անիրաւ դատաւորը։ ⁷Իսկ Աստուած որքա՞ն պիտի համբերէ իր ընտրեալներուն կրած անիրաւութեան. պիտի չպաշտպանէ՞ զանոնք, որոնք գիշեր ու ցերեկ իրեն կը դիմեն։ ⁸Այո՛, կ՚ըսեմ ձեզի՝ որ անոնց իրաւունքը անմիջապէս պիտի պաշտպանէ։ Բայց Մարդու Որդին երբ գայ, արդեօք հաւատք պիտի գտնէ՞ երկրի վրայ։

Փարիսեցիին եւ Մաքսաւորին առակը

⁹Այս առակն ալ պատմեց անոնց, որոնք իրենք իրենց համար այն համարումը ունէին թէ արդար են եւ ուրիշները կ՚արհամարհէին։
– ¹⁰Երկու հոգի տաճար գացին աղօթելու. մէկը՝ Փարիսեցի, միւսը՝ մաքսաւոր։ ¹¹Փարիսեցին մէկ կողմ կեցած, ինքնիրեն կ՚աղօթէր. «Աստուած իմ, շնորհակալ եմ քեզմէ՝ որ ուրիշ մարդոց նման՝ յափշտակող, անիրաւ, շնացող չեմ, կամ այս մաքսաւորին պէս ալ չեմ։ ¹²Այլ՝ շաբաթը երկու անգամ ծոմ կը պահեմ եւ ամբողջ եկամուտիս տասանորդը տաճարին կու տամ»։ ¹³Իսկ մաքսաւորը հեռուն կեցած, աչքերը առանց վեր բարձրացնելու՝ կուրծքը կը ծեծէր եւ կ՚ըսէր. «Աստուա՜ծ, ներէ՛ մեղաւորիս մեղքերը»։
– ¹⁴Կ՚ըսեմ ձեզի,– եզրակացուց Յիսուս,– մաքսաւո՛րն է որ արդարացած տուն գնաց, եւ ո՛չ թէ Փարիսեցին. որովհետեւ ով որ իր անձը կը բարձրացնէ՝ պիտի խոնարհի, եւ ով որ իր անձը խոնարհեցնէ՝ պիտի բարձրանայ։

Յիսուս կ՚օրհնէ մանուկները
(Մտ 19.13-15, Մր 10.13-16)

¹⁵Ժողովուրդէն ոմանք մանուկներ բերին Յիսուսի, որպէսզի ձեռք դնէ անոնց վրայ։ Երբ աշակերտները ասիկա տեսան, սաստեցին բերողները։ ¹⁶Սակայն Յիսուս իր մօտ կանչեց մանուկները եւ ըսաւ.
– Ձգեցէ՛ք որ մանուկները ինծի գան, արգելք մի՛ ըլլաք անոնց, որովհետեւ այդպիսիներուն է Աստուծոյ արքայութիւնը։ ¹⁷Լաւ գիտցէք, ով որ Աստուծոյ արքայութիւնը չ՚ընդունիր մանուկի մը պէս, հոն պիտի չմտնէ։

Մեծահարուստ մարդը
(Մտ 19.16-30, Մր 10.17-31)

¹⁸Հրեայ իշխանաւոր մը Յիսուսի հարցուց.
– Բարի՛ Վարդապետ, ի՞նչ պէտք է ընեմ յաւիտենական կեանքը ժառանգելու համար։
¹⁹Յիսուս ըսաւ անոր.
– Ի՞նչու զիս բարի կը կոչես. միայն Աստուած բարի է։ ²⁰Պատուիրանները գիտես. «Մի՛ շնար, մի՛ սպաններ, մի՛ գողնար, սուտ վկայութիւն մի՛ տար, պատուէ՛ հայրդ ու մայրդ»։
²¹Անիկա ըսաւ.
– Այդ բոլորը պատանութենէս ի վեր պահած եմ։
²²Յիսուս երբ ասիկա լսեց, ըսաւ իշխանաւորին.
– Մէկ բան տակաւին պէտք է ընես։ Ինչ որ ունիս՝ ծախէ եւ աղքատներուն տուր. այդպիսով երկինքի մէջ գանձ պիտի ունենաս, եւ ապա եկուր հետեւէ ինծի։
²³Իշխանաւորը երբ ասիկա լսեց, տրտմեցաւ, որովհետեւ շատ հարուստ էր։ ²⁴Յիսուս զայն տրտում տեսնելով, ըսաւ.
– Որքա՜նդժուար է հարստութիւն ունեցողներուն համար՝ Աստուծոյ արքայութիւնը մտնել։ ²⁵Շատ աւելի դիւրին է որ պարանը ասեղի ծակէնմտնէ, քան հարուստը՝ Աստուծոյ արքայութիւնը։ ²⁶Անոնք որ լսեցին, ըսին.
– Ուրեմն ո՞վ կրնայ փրկուիլ։
²⁷Յիսուս պատասխանեց.
– Ինչ որ անկարելի է մարդոց համար՝ կարելի է Աստուծոյ համար։
²⁸Ասոր վրայ՝ Պետրոս ըսաւ.
– Ահա մեր ամբողջ ունեցածը ձգեցինք եւ հետեւեցանք քեզի։
²⁹Յիսուս անոնց ըսաւ.
– Վստահ եղէք, ով որ կը ձգէ տուն, ծնողք, եղբայրներ, կին եւ կամ զաւակներ՝ Աստուծոյ արքայութեան համար, ³⁰ներկայ կեանքին մէջ բազմապատիկը պիտի առնէ եւ գալիք աշխարհին մէջ՝ յաւիտենական կեանքը պիտի ժառանգէ։

Յիսուս երրորդ անգամ կը խօսի իր մահուան եւ յարութեան մասին
(Մտ 20.17-19, Մր 10.32-34)

³¹Ապա Յիսուս տասներկու աշակերտները մէկ կողմ առնելով, ըսաւ անոնց.
– Ահա Երուսաղէմ կ՚երթանք, ուր Մարդու Որդիին մասին մարգարէներուն բոլոր գրածները պիտի իրականանան։ ³²Անիկա պիտի մատնուի հեթանոսներուն ձեռքը, որոնք պիտի ծաղրեն եւ նախատեն զինք, թքնեն վրան, ³³ծեծեն եւ սպաննեն, բայց երրորդ օրը անիկա յարութիւն պիտի առնէ։
³⁴Սակայն աշակերտները անոր ըսածներէն բան մը չհասկցան, որովհետեւ խօսքին իմաստը ծածկուած էր իրենցմէ եւ չէին գիտեր թէ Յիսուս ի՛նչ ըսել կ՚ուզէր։

Կոյր մուրացկանին բժշկութիւնը
(Մտ 20.29-34, Մր 10.46-52)

³⁵Յիսուս Երիքովի կը մօտենար։ Հոն ճամբու եզերքին կոյր մուրացկան մը նստած էր, ³⁶որ երբ ժողովուրդին անցնիլը լսեց, հարցուց.
– Ի՞նչ է այս։
³⁷Անոնք ըսին.
– Նազովրեցի Յիսուսը կ՚անցնի։
³⁸Կոյրը սկսաւ աղաղակել.
– Յիսո՛ւս, Դաւիթի՜ Որդի, ողորմէ՛ ինծի։
³⁹Առջեւէն գացողները սաստեցին զայն՝ որ լռէ, իսկ անիկա աւելի բարձր ձայնով կ՚աղաղակէր.
– Դաւիթի՜ Որդի, ողորմէ՛ ինծի։
⁴⁰Յիսուս կանգ առաւ եւ հրամայեց իրեն բերել կոյրը։ Երբ անիկա մօտեցաւ, Յիսուս հարցուց.
– ⁴¹Ի՞նչ կ՚ուզես որ ընեմ քեզի։
Կոյրը ըսաւ.
– Տէ՛ր, աչքերս թող բացուին, որ տեսնեմ։
⁴²Յիսուս ըսաւ անոր.
– Ուրեմն տե՛ս. հաւատքդ քեզ բժշկեց։
⁴³Նոյն պահուն իսկ անիկա սկսաւ տեսնել եւ հետեւեցաւ Յիսուսի՝ փառաւորելով զԱստուած։ Ժողովուրդն ալ ասիկա տեսնելով զԱստուած կ՚օրհնաբանէր։