ՄԱՏԹԷՈՍ 26

1 I 2 I 3 I 4 I 5 I 6 I 7 I 8 I 9 I 10 I 11 I 12 I 13 I 14 I 15 I 16 I 17 I 18 I 19 I 20 I 21 I 22 I 23 I 24 I 25 I 26 I 27 I 28

Դաւ Յիսուսի դէմ
(Մր 14.1-2, Ղկ 22.1-2, Յհ 11.45-53)

¹Երբ Յիսուս այս բոլոր խօսքերը վերջացուց, իր աշակերտներուն ըսաւ.
– ²Ինչպէս գիտէք, երկու օրէն Զատիկ է եւ Մարդու Որդին պիտի մատնուի՝ խաչուելու համար։
³Այն ատեն աւագ քահանաները, Օրէնքի ուսուցիչները եւ ժողովուրդին երէցները հաւաքուեցան ապարանքը Քահանայապետին, որ Կայիափա կը կոչուէր, ⁴եւ որոշեցին Յիսուսը նենգութեամբ ձերբակալել եւ սպաննել։ Բայց կ՚ըսէին.
– ⁵Այս տօնի ժամանակ թող չըլլայ, որպէսզի ժողովուրդին մէջ խռովութիւն չծագի։

Յիսուսի օծումը Բեթանիայի մէջ
(Մր 14.3-9, Յհ 12.1-8)

⁶Եւ երբ Յիսուս Բեթանիա կը գտնուէր, բորոտ Սիմոնի տան մէջ, ⁷իրեն մօտեցաւ կին մը, որ թանկագին իւղի շիշ մը ունէր, եւ իւղը թափեց Յիսուսի գլխուն, երբ անիկա սեղան բազմած էր։ ⁸Երբ աշակերտները ասիկա տեսան, բարկացան եւ ըսին.
– Ինչո՞ւ այդպէս վատնել անուշահոտը. ⁹կարելի էր զայն սուղ գինով ծախել եւ դրամը աղքատներուն տալ։
¹⁰Յիսուս գիտցաւ ինչ որ կ՚ըսեն եւ ըսաւ.
– Ինչո՞ւ կ՚անհանգստացնէք այդ կինը, քանի լաւ բան մը ըրաւ ինծի։ ¹¹Աղքատները միշտ ձեզի հետ ունիք, բայց զիս միշտ ձեզի հետ չունիք։ ¹²Իմ մարմնիս վրայ այդ իւղը թափեց՝ իմ թաղումիս որպէս նշան։ ¹³Լա՛ւ գիտցէք, թէ աշխարհի վրայ ո՛ւր որ ալ Աւետարանը քարոզուի, մարդիկ իր ըրածին մասին պիտի խօսին եւ յիշեն զինք։

Յուդա կը համաձայնի Յիսուսը մատնել
(Մր 14.10-11, Ղկ 22.3-6)

¹⁴Ապա տասներկու աշակերտներէն մէկը, որ Յուդա Իսկարիոտացի կը կոչուէր, գնաց աւագ քահանաներուն մօտ եւ ըսաւ.
– ¹⁵Ի՞նչ կուտաք ինծի, եթէ Յիսուսը յանձնեմ ձեզի։
Անոնք երեսուն արծաթ դահեկան հաշուեցին եւ տուին Յուդայի։ ¹⁶Անկէ ետք, անիկա յարմար առիթի մը կը սպասէր՝ Յիսուսը մատնելու համար։

Վերջին Ընթրիքը
(Մր 14.12-26, Ղկ 22.7-28, Յհ 13.21-30, Ա.Կր 11.23-25)

¹⁷Բաղարջակերաց տօնին առաջին օրը աշակերտները մօտենալով Յիսուսի, ըսին.
– Ո՞ւր կ՚ուզես որ քեզի համար զատկական ընթրիքը պատրաստենք։
¹⁸Անիկա պատասխանեց.
– Քաղաք գացէք, այսինչ մարդուն մօտ, եւ ըսէք անոր. «Վարդապետը կ՚ըսէ՝ ժամանակս մօտեցած է. քու տունդ պիտի ուտեմ զատկական ընթրիքը, աշակերտներուս հետ»։
¹⁹Աշակերտները կատարեցին Յիսուսի հրահանգը եւ պատրաստեցին զատկական ընթրիքը։ ²⁰Երեկոյեան, Յիսուս իր տասներկու աշակերտներուն հետ ընթրիքի նստաւ։ ²¹Մինչ անոնք կ՚ուտէին, Յիսուս ըսաւ.
– Կ՚ըսեմ ձեզի, որ ձեզմէ մէկը պիտի մատնէ զիս։
²²Աշակերտները խռովքի մատնուեցան եւ իւրաքանչիւրը սկսաւ հարցնել իրեն.
– Տէ՛ր, միթէ ե՞ս եմ։
²³Յիսուս պատասխանեց.
– Ան որ իր ձեռքը ինծի հետ պնակին երկնցուց՝ ան է մատնիչը։ Մարդու Որդին պիտի մեռնի, ինչպէս որ գրուած է Սուրբ գիրքերուն մէջ, բայց վա՜յ այն մարդուն, որուն ձեռքով Մարդու Որդին պիտի մատնուի։ Երանի՛ անիկա ծնած չըլլար։
²⁵Յուդան, որ պիտի մատնէր զինք, հարցուց Յիսուսի.
– Վարդապե՛տ, միթէ ե՞ս եմ։
Յիսուս պատասխանեց.
– Ահա դո՛ւն ըսիր։
²⁶Եւ մինչ անոնք կ՚ուտէին, Յիսուս հաց առաւ, օրհնեց, կտրեց եւ բաժնեց աշակերտներուն, ըսելով.
– Առէք, կերէք, ասիկա իմ մարմինս է։
²⁷Ապա առաւ բաժակը, գոհութիւն յայտնեց Աստուծոյ եւ տուաւ իր աշակերտներուն, ըսելով.
– ²⁸Բոլորդ խմեցէք ասկէ. ասիկա իմ արիւնս է, որով Աստուծոյ հետ նոր ուխտ կը կնքուի եւ որ շատերու համար կը թափուի՝ իրենց մեղքերու թողութեան համար։ ²⁹Բայց նաեւ կ՚ըսեմ ձեզի.– Այլեւս այս գինիէն պիտի չխմեմ մինչեւ այն օրը, երբ ձեզի հետ պիտի խմեմ նոր գինին՝ իմ Հօրս արքայութեան մէջ։
³⁰Ապա գոհաբանական սաղմոսներ երգելէ ետք ելան Ձիթենեաց լեռ։

Յիսուս Պետրոսի ուրանալը կը գուշակէ
(Մր 14.27-31, Ղկ 22.31-34, Յհ 13.36-38)

³¹Հոն Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Այս գիշեր դուք բոլորդ ալ պիտի լքէք զիս, որովհետեւ Սուրբ գիրքը կ՚ըսէ. «Պիտի սպաննեմ հովիւը, եւ հօտին ոչխարները պիտի ցրուին»։ ³²Բայց յարութիւն առնելէս ետք՝ ձեզմէ առաջ Գալիլեա պիտի երթամ։
³³Պետրոս պատասխանեց.
– Նոյնիսկ եթէ բոլորը լքեն քեզ, ես պիտի չլքե՛մ։
³⁴Յիսուս ըսաւ անոր.
– Կ՚ըսեմ քեզի, որ այս գիշեր աքաղաղը չկանչած՝ դուն երեք անգամ պիտի ուրանաս զիս։
³⁵Պետրոս ըսաւ.
– Նոյնիսկ եթէ մեռնիլ պէտք ըլլայ քեզի համար, քեզ պիտի չուրանա՛մ։
Նոյնը կ՚ըսէին բոլոր աշակերտներն ալ։

Յիսուս Գեթսեմանիի մէջ
(Մր 14.32-42, Ղկ 22.39-46)

³⁶Ապա Յիսուս իր աշակերտներուն հետ եկաւ տեղ մը, որուն անունը Գեթսեմանի էր, եւ ըսաւ անոնց.
– Հոս նստեցէք, մինչեւ որ ես երթամ աղօթեմ։
³⁷Եւ իր հետ առաւ Պետրոսը եւ Զեբեդէոսի երկու որդիները։ Տրտում էր ու կը տագնապէր։ ³⁸Այն ատեն ըսաւ անոնց.
– Հոգիս մեռնելու աստիճան տրտում է. հոս կեցէք եւ ինծի հետ արթո՛ւն մնացէք։
³⁹Ապա քիչ մը առաջ գնաց եւ երեսին վրայ գետին փռուելով աղօթեց, ըսելով.
– Հա՜յր իմ, եթէ կարելի է, այս բաժակը հեռացո՛ւր ինձմէ, բայց ո՛չ թէ ինչպէս որ ես կ՚ուզեմ, այլ ինչպէս որ դո՛ւն կ՚ուզես։
⁴⁰Յետոյ վերադարձաւ երեք աշակերտներուն մօտ եւ զանոնք քնացած գտաւ։ Պետրոսի ըսաւ.
– Չկրցա՞ք ժամ մը արթուն մնալ ինծի հետ։ ⁴¹Արթուն մնացէք եւ աղօթեցէ՛ք, որպէսզի փորձութեան մէջ չիյնաք։ Հոգին յօժար կրնայ ըլլալ, բայց մարմինը տկար է։
⁴²Կրկին, երկրորդ անգամ ըլլալով, Յիսուս գնաց աղօթելու եւ ըսաւ.
– Հա՜յր իմ, եթէ կարելի է՝ այս բաժակը թող հեռանայ ինձմէ, ապա թէ ոչ՝ պիտի խմեմ զայն. քու կամքդ թող ըլլայ։
⁴³Վերադարձաւ եւ դարձեալ իր աշակերտները քնացած գտաւ. անոնց աչքերը չէին բացուեր։ ⁴⁴Յիսուս դարձեալ ձգեց զիրենք ու գնաց եւ երրորդ անգամ աղօթեց՝ նոյն խօսքերը ըսելով։ ⁴⁵Ապա վերադարձաւ իր աշակերտներուն մօտ եւ ըսաւ.
– Ասկէ ետք քնացէք եւ հանգստացէք. բայց ահա ժամը հասած է եւ Մարդու Որդին մեղաւոր մարդոց ձեռքը պիտի յանձնուի։ ⁴⁶Ելէք երթա՛նք այստեղէն, որովհետեւ զիս մատնողը ահաւասիկ հասաւ։

Յիսուսի ձերբակալութիւնը
(Մր 14.43-50, Ղկ 22.47-53, Յհ 18.2-11)

⁴⁷Տակաւին կը խօսէր, երբ ահա եկաւ Յուդան՝ տասներկու աշակերտներէն մէկը։ Իրեն հետ էր սուրերով եւ բիրերով զինուած մեծ ամբոխ մը՝ աւագ քահանաներուն եւ ժողովուրդի երէցներուն կողմէ ղրկուած։ ⁴⁸Յիսուսը մատնողը անոնց նշան տուած էր, ըսելով.
– Ով որ համբուրեմ՝ անիկա է Յիսուսը, ձերբակալեցէ՛ք զայն։
⁴⁹Յուդա շուտով մօտեցաւ Յիսուսի եւ ըսաւ.
– Ողջո՛յն, Վարդապե՛տ,– եւ համբուրեց զայն։
⁵⁰Յիսուս ըսաւ անոր.
– Բարեկա՛մ, ասոր համա՞ր եկար։
Ապա մօտեցան, բռնեցին Յիսուսը եւ ձերբակալեցին։ ⁵¹Եւ ահա Յիսուսի հետ եղողներէն մէկը ձեռքը երկարեց եւ սուրը քաշելով՝ զարկաւ Քահանայապետին ծառային եւ անոր ականջը կտրեց։ ⁵²Յիսուս ըսաւ անոր.
– Սուրդ տեղը դիր, որովհետեւ ո՛վ որ սուր կ՚առնէ՝ սուրով պիտի մեռնի։ ⁵³Կը կարծես թէ չե՞մ կրնար Հօրս աղաչել, որ հիմա աւելի քան տասներկու գունդ հրեշտակ ղրկէ ինծի։ ⁵⁴Սակայն ինչպէ՞ս պիտի իրականանան Սուրբ գիրքերուն մէջ գրուածները, թէ այսպէս պէտք է ըլլայ։
⁵⁵Ապա Յիսուս ամբոխին դառնալով ըսաւ.
– Աւազա՞կ եմ որ այդպէս սուրերով եւ բիրերով վրաս կը յարձակիք՝ զիս ձերբակալելու համար։ Ամէն օր ձեզի հետ տաճարին մէջ կը նստէի եւ կ՚ուսուցանէի ու չձերբակալեցիք զիս։ ⁵⁶Բայց այս բոլորը կը պատահին, որպէսզի Սուրբ գիրքերուն մէջ մարգարէներուն ըսածները իրականանան։
Այն ատեն աշակերտները բոլորն ալ ձգեցին զինք ու փախան։

Յիսուս Հրեաներու Ատեանին առջեւ
(Մր 14.53-65, Ղկ 22.54-55,63-71, Յհ 18.12-14,19-24)

⁵⁷Անոնք ձերբակալեցին Յիսուսը եւ տարին Կայիափա Քահանայապետին տունը, ուր Օրէնքի ուսուցիչները եւ երէցները հաւաքուած էին։ ⁵⁸Պետրոս հեռուէն կը հետեւէր Յիսուսի, մինչեւ Քահանայապետին տան գաւիթը, ուր մտնելով նստաւ սպասաւորներուն հետ՝ տեսնելու համար թէ վերջը ի՛նչ պիտի ըլլայ։ ⁵⁹Մինչ այդ, աւագ քահանաները եւ ամբողջ Ատեանը կը ջանային Յիսուսի դէմ սուտ վկայութիւն գտնել, որպէսզի զայն սպաննեն։ ⁶⁰Բայց չգտան, հակառակ անոր որ շատ մը սուտ վկաներ ալ եկան։ ⁶¹Ի վերջոյ՝ երկու սուտ վկաներ եկան եւ ըսին.
– Այս մարդը կ՚ըսէր. «Ես կրնամ Աստուծոյ տաճարը քանդել եւ երեք օրէն շինել զայն»։
⁶²Քահանայապետը ոտքի ելաւ եւ հարցուց Յիսուսի.
– Քեզի դէմ եղած այս ամբաստանութիւններուն պատասխան մը պիտի չտա՞ս։
⁶³Բայց Յիսուս լուռ կը մնար։ Քահանայապետը դարձեալ հարցուց Յիսուսի.
– Կենդանի Աստուծոյ անունով՝ ըսէ՛ մեզի թէ դո՞ւն ես Քրիստոսը, Աստուծոյ Որդին։
⁶⁴Յիսուս պատասխանեց.
– Դո՛ւն կ՚ըսես։ Բայց կ՚ըսեմ ձեզի.– Ասկէ ետք պիտի տեսնէք Մարդու Որդին՝ ամենազօր Աստուծոյ աջ կողմը նստած. եւ պիտի տեսնէք որ կու գայ երկինքի ամպերուն մէջէն։
⁶⁵Ասոր վրայ Քահանայապետը իր վերարկուն պատռեց եւ ըսաւ.
– Հայհոյեց. ալ ի՞նչ պէտք ունինք վկաներու. ահա հիմա լսեցինք ըրած հայհոյութիւնը: ⁶⁶Ի՞նչ կը մտածէք։
Անոնք պատասխանեցին.
– Մահապարտ է։
⁶⁷Ապա սկսան թքնել անոր երեսին եւ ծեծեցին զայն. ոմանք կ՚ապտակէին զինք ու կը հարցնէին.
– ⁶⁸Քրիստո՛ս, գիտցի՛ր, ո՞վ է քեզի զարնողը։

Պետրոս կ՚ուրանայ Յիսուսը
(Մր 14.66-72, Ղկ 22.56-62, Յհ 18.15-18,25-27)

⁶⁹Մինչ Պետրոս դուրսը գաւիթին մէջ նստած էր, աղախին մը մօտեցաւ եւ ըսաւ.
– Դուն ալ Գալիլեացի Յիսուսին հետ էիր։
⁷⁰Պետրոս բոլորին դիմաց ուրացաւ եւ ըսաւ.
– Չե՛մ գիտեր թէ ի՛նչ բանի մասին կը խօսիս։
⁷¹Երբ գաւիթէն դուրս կ՚ելլէր, դրան առջեւ ուրիշ կին մը տեսաւ զինք եւ հոն եղողներուն ըսաւ.
– Ասիկա ալ Նազովրեցի Յիսուսին հետ էր։
⁷²Պետրոս դարձեալ ուրացաւ եւ ըսաւ.
– Կ՚երդնում որ չեմ ճանչնար այդ մարդը։
⁷³Քիչ ետք հոն գտնուողները մօտեցան եւ ըսին Պետրոսի.
– Իրապէս որ դուն ալ անոնցմէ ես, քանի խօսակցութեանդ շեշտը քեզ կը մատնէ։
⁷⁴Պետրոս ինքզինք անիծելով՝ սկսաւ երդում ընել եւ ըսել.
– Այդ մարդը չեմ ճանչնար։
Եւ նոյն պահուն աքաղաղը կանչեց։ ⁷⁵Պետրոս յիշեց Յիսուսի խօսքը, թէ «Տակաւին աքաղաղը չկանչած՝ երեք անգամ պիտի ուրանաս զիս»։ Եւ դուրս ելլելով՝ լացաւ դառնագին։