ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ 4

Յիսուս եւ Սամարացի կինը

^1-2Փարիսեցիները լսեցին թէ Յիսուս շատ աւելի հետեւորդներ կը շահի ու կը մկրտէ՝ քան Յովհաննէսը։ (Թէեւ Յիսուս անձամբ չէր մկրտեր, այլ իր աշակերտներն էին մկրտողները)։ Յիսուս երբ իմացաւ այդ մասին, ³ձգեց Հրէաստանը եւ կրկին գնաց Գալիլեա։ ⁴Ստիպուած էր Սամարիայէն անցնիլ։ ⁵Ճամբուն վրայ եկաւ Սիւքար, որ Սամարիայի քաղաքներէն մէկն էր, մօտիկը այն տեղին, որ Յակոբ իր զաւակին՝ Յովսէփի տուած էր։ ⁶Հոն կը գտնուէր նաեւ Յակոբի ջրհորը։ Յիսուս ճամբորդութենէն յոգնած՝ նստաւ ջրհորին քով։ Գրեթէ կէսօր էր։
⁷Սամարացի կին մը եկաւ ջուր քաշելու։ Յիսուս ըսաւ անոր.
– Ջուր տուր ինծի։
⁸(Մինչ այդ, աշակերտները քաղաք գացած էին ուտելիք գնելու համար)։
⁹Սամարացի կինը ըսաւ.
– Դուն որ Հրեայ մըն ես, ինչպէ՞ս ինձմէ՝ Սամարացի կնոջմէ մը խմելու ջուր կ՚ուզես։ (Քանի Հրեաները Սամարացիներուն հետ երբեք չեն յարաբերիր)։
¹⁰Յիսուս պատասխանեց.
– Եթէ գիտնայիր Աստուծոյ պարգեւը եւ թէ ո՛վ է որ քեզի կ՚ըսէ՝ ջուր տուր ինծի, հաւանաբարդո՛ւն իրմէ ջուր պիտի ուզէիր, եւ անիկա քեզի կենսատու ջուր պիտի տար։
¹¹Կինը ըսաւ.
– Տէ՛ր, դուն դոյլ անգամ չունիս, եւ ջրհորը խորունկ է. ուրեմն ուրկէ՞ պիտի ունենաս կենսատու ջուրը։ ¹²Միթէ դուն աւելի՞ մեծ մէկն ես, քան մեր նախահայրը՝ Յակոբը, որ այս ջրհորը տուաւ մեզի, ուրկէ խմեցին ինք, իր որդիներն ու իր անասունները։
¹³Յիսուս պատասխանեց.
– Ով որ այս ջուրէն խմէ՝ դարձեալ պիտի ծարաւնայ, ¹⁴բայց ով որ իմ տալիք ջուրէս խմէ՝ յաւիտեան պիտի չծարաւնայ։ Ընդհակառակը, ջուրը որ ես պիտի տամ՝ անոր մէջ պիտի վերածուի աղբիւրի մը, որ ջուր կը ցայտէ եւ յաւիտենական կեանք կու տայ։
¹⁵Կինը ըսաւ.
– Տէ՜ր, տո՛ւր ինծի այդ ջուրը, որպէսզի այլեւս չծարաւնամ եւ հոս չգամ ջուր քաշելու համար։
¹⁶Յիսուս ըսաւ.
– Գնա՛ ամուսինդ կանչէ եւ կրկին հոս եկուր։
– ¹⁷Ամուսին չունիմ,– պատասխանեց կինը։
Յիսուս ըսաւ.
– Ճի՛շդ ըսիր, թէ ամուսին չունիս. ¹⁸որովհետեւ հինգ ամուսին ունեցեր ես, եւ ան՝ որուն հետ որ կ՚ապրիս, ամուսինդ չէ. ատիկա շիտակ ըսիր։
¹⁹Կինը ըսաւ.
– Տէ՛ր, ինծի կը թուի թէ դուն մարգարէ ես։ ²⁰Մեր հայրերը այս լերան վրայ զԱստուած պաշտեցին, բայց դուք՝ Հրեաներդ, կ՚ըսէք՝ թէ Երուսաղէմն է միակ այն վայրը, ուր պէտք է զԱստուած պաշտել։
²¹Յիսուս ըսաւ.
– Ո՜վ կին, հաւատա՛ ինծի, թէ ժամանակը կու գայ՝ երբ ո՛չ այս լերան վրայ եւ ո՛չ ալ Երուսաղէմի մէջ պիտի պաշտէք Հայրը։ ²²Դուք՝ Սամարացիներդ զԱստուած կը պաշտէք առանց զայն ճանչնալու, մինչ մենք՝ Հրեաներս, զԱստուած կը պաշտենք՝ ճանչնալով զանիկա, որովհետեւ փրկութիւնը Հրեաներէն պիտի գայ։ ²³Բայց ժամանակը կու գայ եւ արդէն իսկ եկած է, երբ ճշմարիտ երկրպագուները հոգիով եւ ճշմարտութեամբ պիտի պաշտեն Հայրը, որովհետեւ Հայրն ալ կ՚ուզէ որ իր երկրպագուները այդպիսին ըլլան։ ²⁴Հոգի է Աստուած, եւ անոր երկրպագուները պէտք է հոգիով եւ ճշմարտութեամբ զայն պաշտեն։
²⁵Կինը ըսաւ Յիսուսի.
– Գիտեմ թէ Մեսիան, այսինքն Քրիստոսը պիտի գայ. երբ անիկա գայ՝ ամէն ինչ պիտի պատմէ մեզի։
²⁶Յիսուս ըսաւ.
– Ե՛ս եմ անիկա, ես՝ որ հետդ կը խօսիմ։
²⁷Ճիշդ այդ ատեն աշակերտները վերադարձան եւ զարմացան որ Յիսուս կնոջ հետ կը խօսէր. բայց անոնցմէ ոչ ոք հարցուց՝ «Ի՞նչ կ՚ուզես», կամ «Ի՞նչ կը խօսիս անոր հետ»։
²⁸Այն ատեն կինը իր սափորը ձգեց եւ քաղաք գնաց եւ այնտեղի մարդոց ըսաւ.
– ²⁹Եկէք տեսէք. մարդ մը կայ, որ իմ բոլոր ըրածներս ըսաւ ինծի։ Արդեօք ա՞ն է Քրիստոսը։
³⁰Անոնք քաղաքէն ելան եւ եկան Յիսուսի մօտ։

Յիսուսի կերակուրը մարդոց փրկութիւնն է

³¹Մինչ այդ աշակերտները կ՚աղաչէին Յիսուսի՝ ըսելով.
– Վարդապե՛տ, հաց կեր։
³²Յիսուս պատասխանեց.
– Ես ուտելիք կերակուր մը ունիմ, որ դուք չէք գիտեր։
³³Աշակերտները սկսան իրարու հարցնել.
– Արդեօք մէկը իրեն կերակուր բերա՞ւ։
³⁴Յիսուս ըսաւ.
– Իմ կերակուրս այն է՝ որ գործադրեմ զիս ղրկողին կամքը եւ լրումին հասցնեմ անոր գործը։ ³⁵Դուք չէ՞ք ըսեր. «Չորս ամիսէն հունձքի ժամանակը կու գայ»։ Բայց ես կ՚ըսեմ ձեզի.– Բարձրացուցէ՛ք ձեր աչքերը եւ դիտեցէ՛ք արտերը. որովհետեւ դեղնած են եւ հնձուելու պատրաստ։ ³⁶Հնձողը իր վարձքը կ՚առնէ եւ յաւիտենական կեանքի համար հունձք կը հաւաքէ, որպէսզի ցանողն ու հնձողը միասին ուրախանան։ ³⁷Շատ շիտակ է ըսուած խօսքը. «Ցանողը ուրիշ, հնձողը ուրիշ»։ ³⁸Ես ձեզ ղրկեցի հնձելու այն՝ որուն համար դուք աշխատանք չէիք տարած։ Ուրիշներ աշխատեցան եւ դուք անոնց յոգնութենէն օգտուեցաք։
³⁹Այդ քաղաքէն շատ մը Սամարացիներ հաւատացին Յիսուսի, կնոջ տուած այն վկայութեան վրայ, թէ՝ «Իմ բոլոր ըրածներս ըսաւ ինծի»։ ⁴⁰Հետեւաբար երբ Սամարացիները եկան Յիսուսի մօտ, աղաչեցին որ իրենց մօտ մնայ. եւ Յիսուս երկու օր հոն մնաց։ ⁴¹Տակաւին ուրիշ շատեր ալ հաւատացին իրեն՝ իր խօսքերուն համար։ ⁴²Անոնք կնոջ կ՚ըսէին.
– Ասկէ ետք կը հաւատանք՝ ո՛չ թէ քու խօսքիդ համար, այլ որովհետեւ մենք անձամբ լսեցինք զինք եւ գիտենք թէ ճշմարտապէս ի՛նքն է աշխարհի Փրկիչը։

Պալատականին որդիին բժշկութիւնը
(Մտ 8.5-13, Ղկ 7.1-10)

⁴³Երկու օր ետք Յիսուս հոնկէ մեկնեցաւ եւ Գալիլեա գնաց։ ⁴⁴Յիսուս ինք ըսած էր, թէ մարգարէն իր գաւառին մէջ յարգ չունի, ⁴⁵բայց երբ Գալիլեա հասաւ, Գալիլեացիները զինք ընդունեցին, որովհետեւ իրենք ալ տօնին առիթով Երուսաղէմ գացեր էին եւ տեսեր այն բոլոր հրաշքները, որ գործեր էր տօնին ժամանակ։
⁴⁶Յիսուս դարձեալ եկաւ Գալիլեայի Կանա քաղաքը, ուր ջուրը գինիի փոխած էր։ Պալատական մարդ մը կար, որուն որդին հիւանդ էր Կափառնաումի մէջ։ ⁴⁷Անիկա երբ լսեց թէ Յիսուս Հրէաստանէն Գալիլեա եկած է, գնաց Յիսուսի մօտ եւ աղաչեց որ Կափառնաում երթայ եւ բժշկէ իր որդին, որ մահամերձ էր։
⁴⁸Յիսուս ըսաւ անոր.
– Մինչեւ որ նշաններ եւ հրաշքներ չտեսնէք՝ պիտի չհաւատաք։
⁴⁹Պալատականը ըսաւ.
– Տէ՛ր, երթա՛նք, քանի տակաւին զաւակս չէ մեռած։
⁵⁰Յիսուս ըսաւ.
– Գնա՛, զաւակդ ողջ է։
Պալատականը հաւատաց Յիսուսի խօսքին ու գնաց։ ⁵¹Մինչ կ՚երթար, իր ծառաները դիմաւորեցին զինք եւ աւետեցին՝ ըսելով.
– Տղադ առողջացաւ։
– ⁵²Ո՞ր ժամուն ապաքինեցաւ զաւակս,– հարցուց պալատականը ծառաներուն։
Անոնք պատասխանեցին.
– Երէկ կէսօրէ ետք ժամը մէկ էր, երբ տաքութիւնը գնաց։
⁵³Այն ատեն հայրը անդրադարձաւ՝ թէ ճիշդ այն ժամուն էր, երբ Յիսուս ըսաւ իրեն՝ «Գնա՛, զաւակդ ողջ է»։ Եւ ինք ու իր ամբողջ ընտանիքը հաւատացին։
⁵⁴Ասիկա երկրորդ հրաշքն էր, որ Յիսուս կատարեց Հրէաստանէն Գալիլեա գալէն ետք։