ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ 20

Պարապ գերեզմանը
(Մտ 28.1-8, Մր 16.1-8, Ղկ 24.1-12)

¹Կիրակիառաւօտ կանուխ, մթնշաղին, Մարիամ Մագդաղենացին գերեզման գնաց եւ տեսաւ որ գերեզմանի մուտքին դրուած քարը վերցուած է։ ²Ուստի վազելով գնաց Սիմոն Պետրոսի եւ միւս աշակերտին մօտ, զոր Յիսուս կը սիրէր, ու ըսաւ անոնց.
– Տէրը վերցուցեր են գերեզմանէն եւ չենք գիտեր թէ ո՛ւր դրեր են զայն։
³Ասոր վրայ՝ Պետրոս եւ միւս աշակերտը ելան եւ ճամբայ ինկան դէպի գերեզման։ ⁴Երկուքը միասին կը վազէին. բայց միւս աշակերտը աւելի արագ վազելով՝ Պետրոսէն առաջ հասաւ գերեզման ⁵եւ ծռելով տեսաւ, որ հոն միայն կտաւները կային, սակայն ներս չմտաւ։ ⁶Հասաւ Սիմոն Պետրոսն ալ, որ ետեւէն կու գար, գերեզմանէն ներս մտաւ եւ տեսաւ որ կտաւները հոն էին, ⁷իսկ վարշամակը, որ անոր գլուխն էր, միւս կտաւներուն հետ չէր, այլ ծալլուած եւ առանձին մէկ կողմ դրուած էր։ ⁸Այն ատեն միւս աշակերտն ալ, որ աւելի առաջ հասած էր գերեզման, ներս մտաւ, տեսաւ եւ հաւատաց։ ⁹Քանի տակաւին չէին հասկցած Սուրբ գիրքերուն խօսքը, որուն համաձայն՝ պէտք էր որ ան մեռելներէն յարութիւն առնէր։
¹⁰Ապա, աշակերտները վերադառնալով՝ հաւաքուեցան իրարու մօտ։

Յիսուս կ՚երեւի Մարիամ Մագդաղենացիին
(Մտ 28.9-10, Մր 16.9-11)

¹¹Իսկ Մարիամ դուրսը, գերեզմանին մօտ կեցած՝ կու լար։ Մինչ կու լար, ծռեցաւ եւ գերեզմանէն ներս նայեցաւ ¹²ու տեսաւ ճերմակ զգեստներ հագած երկու հրեշտակներ, որոնք նստած էին հոն՝ ուր նախապէս Յիսուսի մարմինը դրուած էր, մէկը գլխուն կողմը, միւսը՝ ոտքերուն։ ¹³Անոնք ըսին իրեն.
– Ո՛վ կին, ինչո՞ւ կու լաս։
Անիկա պատասխանեց.
– Որովհետեւ Տէրս վերցուցեր են գերեզմանէն եւ չեմ գիտեր թէ ո՛ւր դրեր են զայն։
¹⁴Ասիկա ըսելէ ետք՝ ետեւ դարձաւ եւ տեսաւ Յիսուսը որ կեցած էր, բայց չէր գիտեր թէ Յիսուսն է։
– ¹⁵Ո՛վ կին, ինչո՞ւ կու լաս, ո՞վ կը փնտռես,– հարցուց Յիսուս։
Մարիամ կարծեց թէ պարտիզպանն է, ուստի ըսաւ.
– Տէ՛ր, եթէ դուն վերցուցեր ես զայն, ըսէ՛ ինծի՝ ո՞ւր դրեր ես, որպէսզի երթամ առնեմ զայն։
¹⁶Յիսուս ըսաւ անոր.
– Մարիա՛մ։
Անիկա դարձաւ եւ Եբրայերէնով ըսաւ.
– Րաբբունի՜,– որ կը նշանակէ՝ Վարդապետ։
– ¹⁷Մի՛ դպչիր ինծի,– ըսաւ Յիսուս անոր,– որովհետեւ տակաւին Հօրս մօտ չեմ ելած։ Բայց դուն գնա՛ իմ եղբայրներուս եւ ըսէ՛ անոնց, թէ ես կ՚ելլեմ իմ Հօրս եւ ձեր Հօրը մօտ, իմ Աստուծոյս եւ ձեր Աստուծոյն մօտ։
¹⁸Մարիամ Մագդաղենացին գնաց եւ աշակերտներուն պատմեց, թէ ինք տեսաւ Տէրը եւ յայտնեց այն՝ ինչ որ անիկա ըսած էր իրեն։

Յիսուս կ՚երեւի իր աշակերտներուն
(Մտ 28.16-20, Մր 16.14-18, Ղկ 24.36-49)

¹⁹Այդ Կիրակի օրը երեկոյեան, երբ աշակերտները միասին հաւաքուած էին եւ դռներն ալ գոցած՝ Հրեայ ղեկավարներէն վախնալով, Յիսուս եկաւ եւ կանգնեցաւ անոնց մէջտեղ եւ ըսաւ անոնց.
– Ողջո՛յն ձեզի։
²⁰Եւ բարեւելէ ետք՝ անոնց ցոյց տուաւ իր ձեռքերն ու կողը։ Աշակերտները ուրախացան, տեսնելով իրենց Տէրը։ ²¹Յիսուս կրկին ըսաւ անոնց.
– Ողջո՛յն ձեզի։ Ինչպէս որ Հայրս զիս ղրկեց, ես ալ ձեզ կը ղրկեմ։
²²Ապա փչեց անոնց վրայ եւ ըսաւ.
– Առէ՛ք Սուրբ Հոգին. ²³եթէ մէկուն ներէք իր մեղքերը՝ թող ներուած ըլլան եւ եթէ չներէք մէկուն մեղքերը՝ թող ներուած չըլլան։

Յիսուս եւ Թովմաս

²⁴Տասներկու աշակերտներէն մէկը՝ Թովմասը, որ Երկուորեակ կը կոչուէր, Յիսուսի եկած ատեն անոնց հետ չէր։ ²⁵Միւս աշակերտները ըսին անոր.
– Մենք տեսա՛նք Տէրը։
Թովմաս ըսաւ անոնց.
– Մինչեւ որ գամերուն հետքերը չտեսնեմ անոր ձեռքերուն մէջ ու մատներս չդնեմ գամերուն տեղերը եւ ձեռքս չդպցնեմ անոր կողին՝ չեմ հաւատար։
²⁶Ութը օր ետք, աշակերտները դարձեալ ներսը հաւաքուեր էին եւ Թովմաս իրենց հետ էր։ Հակառակ որ դռները գոց էին, Յիսուս եկաւ եւ կանգնեցաւ անոնց մէջտեղ ու ըսաւ.
– Ողջո՛յն ձեզի։
²⁷Յետոյ ըսաւ Թովմասին.
– Մատդ բեր՝ հո՛ս դիր եւ տե՛ս ձեռքերս. բե՛ր ձեռքդ եւ դպցուր կողիս եւ անհաւատ մի՛ ըլլար, այլ՝ հաւատացեալ։
²⁸Թովմաս բացագանչեց.
– Տէ՜րս եւ Աստուա՜ծս։
²⁹Յիսուս ըսաւ անոր.
– Զիս տեսնելուդ համար հաւատացիր, չէ՞. երանի՜ անոնց՝ որոնք առանց զիս տեսնելու կը հաւատան։

Այս աւետարանին գրութեան նպատակը

³⁰Յիսուս իր աշակերտներուն ներկայութեան ուրիշ բազմաթիւ հրաշքներ ալ կատարեց, որոնք այս գիրքին մէջ գրուած չեն։ ³¹Իսկ այսքանը գրուեցաւ, որպէսզի հաւատաք թէ Յիսուսն է Քրիստոսը, Աստուծոյ Որդին, եւ իրեն հանդէպ ձեր ունեցած հաւատքին միջոցաւ յաւիտենական կեանք ունենաք։