ՅՈՎՀԱՆՆԷՍ 6

Հինգ հազարին կերակրումը
(Մտ 14.13-21, Մր 6.30-44, Ղկ 9.10-17)

¹Ասկէ ետք Յիսուս Գալիլեայի լիճին դիմացի կողմըանցաւ։ Լիճը Տիբերիայի լիճ ալ կը կոչուէր։ ²Մեծ բազմութիւն մը հետեւեցաւ իրեն, քանի կը տեսնէին հիւանդներուն վրայ իր կատարած հրաշքները։ ³Յիսուս լեռ ելաւ եւ իր աշակերտներուն հետ հոն նստաւ։ ⁴Հրեաներու Զատիկի տօնը մօտ էր։
⁵Յիսուս աչքերը բարձրացնելով՝ տեսաւ մեծ բազմութիւն մը, որ իրեն կու գար, ու հարցուց Փիլիպպոսի.
– Ուրկէ՞ գնենք բաւական հաց, որ ասոնք ուտեն։
⁶Ասիկա ըսաւ՝ փորձելու համար Փիլիպպոսը, քանի ինք իր ընելիքը գիտէր։ ⁷Փիլիպպոս պատասխանեց.
– Երկու հարիւր արծաթ դահեկանի հաց ալ պիտի չբաւէ ասոնց, նոյնիսկ եթէ իւրաքանչիւրը պատառ մը առնէ։
⁸Իր աշակերտներէն ուրիշ մէկը, Անդրէասը, որ Սիմոն Պետրոսի եղբայրն էր, ըսաւ. – ⁹Հոս պատանի մը կայ, որ գարիի հինգ հաց եւ երկու ձուկ ունի. բայց ատիկա ի՞նչ կ՚ընէ այսքան մարդոց համար։
– ¹⁰Նստեցուցէ՛ք ժողովուրդը,– ըսաւ Յիսուս։
Խոտը առատ էր հոն. եւ շուրջ հինգ հազար մարդիկ նստան գետին։ ¹¹Յիսուս առաւ հացը, շնորհակալութիւն յայտնեց Աստուծոյ եւ բաժնեց նստողներուն։ Ձուկերը առնելով՝ նոյնը ըրաւ, եւ ժողովուրդը առաւ՝ ո՛րքան որ ուզեց։ ¹²Երբ կշտացան, Յիսուս ըսաւ իր աշակերտներուն.
– Հաւաքեցէ՛ք աւելցած կտորները, որպէսզի բան չկորսուի։
¹³Աշակերտները հաւաքեցին բազմացած հինգ գարիի հացերու կտորները, որոնք աւելցան ժողովուրդին կերածէն, եւ տասներկու սակառ լեցուցին։ ¹⁴Իսկ մարդիկ երբ Յիսուսի գործած այս հրաշքը տեսան, ըսին.
– Իրապէս որ ասիկա է մարգարէն, որ աշխարհ պիտի գար։
¹⁵Յիսուս երբ գիտցաւ թէ պիտի գան զինք բռնութեամբ թագաւոր ընելու, դարձեալ լեռը ելաւ, առանձինն։

Յիսուս կը քալէ ջուրին վրայէն
(Մտ 14.22-33, Մր 6.45-52)

¹⁶Երեկոյեան, Յիսուսի աշակերտները լիճին եզերքը իջան ¹⁷եւ նաւակ մտնելով՝ սկսան երթալ լիճին դիմացի կողմը, դէպի Կափառնաում։ Երբ մթնցաւ, տակաւին Յիսուս իրենց չէր եկած։ ¹⁸Լիճը զօրաւոր հովէն կ՚ալեկոծէր։
¹⁹Աշակերտները հազիւ հինգ կամ վեց քիլոմեթր նաւարկած էին, երբ տեսան Յիսուսը, որ լիճին վրայէն քալելով կը մօտենար նաւակին։ Բոլորը սարսափեցան։ ²⁰Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Ես եմ, մի՛ վախնաք։
²¹Անոնք կ՚ուզէին զինք նաւակին մէջ առնել, բայց արդէն նաւակը հասաւ այն տեղը, ուր կ՚երթային։

Յիսուս՝ կեանքի հացը

²²Յաջորդ օր, ժողովուրդը՝ որ մնացած էր լիճին միւս կողմը, տեսաւ թէ հոն միայն մէկ նաւակ կար, որուն մէջ Յիսուսի աշակերտները մտան եւ առանձինն գացին. իսկ Յիսուս աշակերտներուն հետ նաւակ չմտաւ։ ²³Յետոյ Տիբերիայէն ուրիշ նաւակներ ալ եկան հոն, ուր Յիսուս Աստուծոյ գոհութիւն տալով բազմացուցած էր հացը եւ տուած ժողովուրդին, որպէսզի ուտեն։ ²⁴Ժողովուրդը տեսնելով թէ Յիսուս հոն չէր, ոչ ալ իր աշակերտները, նաւակները առին եւ Կափառնաում եկան Յիսուսը փնտռելու համար։ ²⁵Երբ զինք գտան լիճին միւս կողմը, հարցուցին.
– Վարդապե՛տ, ե՞րբ եկար հոս։
²⁶Յիսուս անոնց պատասխանեց.
– Կ՚ըսեմ ձեզի, վստահաբար դուք զիս կը փնտռէք՝ ո՛չ թէ որովհետեւ հրաշքներ տեսաք, այլ որովհետեւ այդ հացէն կերաք եւ կշտացաք։ ²⁷Փոխանակ կորստական ուտելիքը փնտռելու, ջանացէք ապահովել այն կերակուրը որ յաւիտենական կեանքի մէջ կը մնայ։ Այդ կերակուրը Մարդու Որդին պիտի տայ ձեզի, որովհետեւ Հայրն Աստուած իր հաւանութեան կնիքը դրաւ անոր վրայ։
²⁸Անոնք հարցուցին.
– Ի՞նչ ընենք, որ Աստուծոյ ուզածը կատարած ըլլանք։
²⁹Յիսուս անոնց պատասխանեց.
– Աստուծոյ ուզած գործը այն է, որ հաւատաք անոր՝ որ ինք ղրկեց։
³⁰Անոնք ըսին.
– Ի՞նչ հրաշք պիտի գործես, որպէսզի տեսնենք եւ քեզի հաւատանք. ի՞նչ պիտի ընես։ ³¹Մեր հայրերը մանանան կերան անապատին մէջ, ինչպէս գրուած է. «Անոնց երկինքէն հաց տուաւ ուտելու համար»։
³²Յիսուս անոնց ըսաւ.
– Ճշմարտութիւնը կ՚ըսեմ ձեզի, թէ ինչ որ Մովսէս ձեզի տուաւ՝ երկինքէն իջած հացը չէր։ Հայրս է որ ձեզի կու տայ երկինքէն իջած ճշմարիտ հացը։ ³³Որովհետեւ Աստուծոյ տուած հացը ան է՝ որ երկինքէն կ՚իջնէ եւ կեանք կու տայ աշխարհին։
³⁴Անոնք ըսին.
– Տէ՜ր, մի՛շտ տուր մեզի այդ հացը։
³⁵Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Ես եմ կեանքի հացը։ Ան որ ինծի կու գայ՝ բնաւ պիտի չանօթենայ եւ ան որ ինծի կը հաւատայ՝ երբեք պիտի չծարաւնայ։ ³⁶Բայց հիմա ըսի ձեզի, տեսաք ալ զիս, եւ տակաւին չէք հաւատար։ ³⁷Բոլոր անոնք որ Հայրը ինծի կու տայ՝ ինծի պիտի գան, եւ ես ինծի եկողը պիտի չմերժեմ. ³⁸որովհետեւ ես երկինքէն իջայ՝ ո՛չ թէ իմ կամքս կատարելու, այլ կամքը անոր՝ որ զիս ղրկեց։ ³⁹Զիս ղրկող Հօրս կամքն է, որ չկորսնցնեմ ո՛չ իսկ մէկը բոլոր անոնցմէ՝ որ ինծի տուաւ, այլ յարուցանեմ զայն վերջին օրը։ ⁴⁰Հօրս կամքը հետեւեալն է.– Ով որ տեսնէ Որդին եւ հաւատայ անոր՝ յաւիտենական կեանք պիտի ունենայ, եւ ես պիտի յարուցանեմ զայն վերջին օրը։
⁴¹Հրեաները սկսան տրտնջալ իրեն դէմ, որովհետեւ ըսած էր՝ թէ «Ես եմ երկինքէն իջած հացը», ⁴²եւ կը հարցնէին.
– Այս մարդը Յովսէփի որդին՝ Յիսուսը չէ՞, որուն հայրն ու մայրը կը ճանչնանք. ինչպէ՞ս ուրեմն կ՚ըսէ՝ «Ես երկինքէն իջայ»։
⁴³Յիսուս անոնց պատասխանեց.
– Կը բաւէ՛ դուք ձեզի քրթմնջէք։ ⁴⁴Ոեւէ մէկը չի կրնար ինծի գալ՝ եթէ զիս ղրկող Հայրը զայն ինծի չբերէ. եւ ես պիտի յարուցանեմ զայն վերջին օրը։ ⁴⁵Մարգարէութիւններուն մէջ գրուած է. «Ամէն մարդ Աստուծմէ սորված պիտի ըլլայ»։ Ով որ Հօրմէս կը լսէ եւ իրմէ կը սորվի՝ ինծի կու գայ։ ⁴⁶Ոչ ոք Հայրը տեսած է, բացի անկէ՝ որ Աստուծմէ է, որովհետեւ միայն անիկա տեսած է Հայրը։ ⁴⁷Ու ես կ՚ըսեմ ձեզի, թէ ով որ ինծի հաւատայ՝ յաւիտենական կեանք ունի։ ⁴⁸Ե՛ս եմ կեանքի հացը։ ⁴⁹Ձեր հայրերը մանանան կերան անապատին մէջ, բայց մեռան. ⁵⁰մինչդեռ ով որ ուտէ երկինքէն իջած այս հացէն՝ պիտի չմեռնի։ ⁵¹Ես եմ կենդանի հացը, որ երկինքէն իջած է. ով որ այս հացէն ուտէ՝ յաւիտեան պիտի ապրի։ Հացը որ ես պիտի տամ՝ իմ մարմինս է, որպէսզի աշխարհը կեանք ունենայ։
⁵²Այս խօսքին վրայ Հրեաները սկսան իրարու հետ բուռն կերպով վիճաբանիլ, ըսելով.
– Ի՞նչպէս կրնայ այս մարդը իր մարմինը մեզի տալ ուտելու համար։
⁵³Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Լաւ գիտցէք, որ եթէ չուտէք Մարդու Որդիին մարմինէն եւ չխմէք անոր արիւնէն՝ կեանք պիտի չունենաք ձեր մէջ։ ⁵⁴Ով որ մարմինէս կ՚ուտէ եւ արիւնէս կը խմէ՝ յաւիտենական կեանք կ՚ունենայ եւ ես անոր յարութիւն պիտի տամ վերջին օրը, ⁵⁵քանի մարմինս ճշմարիտ կերակուր է եւ արիւնս՝ ճշմարիտ խմելիք։ ⁵⁶Ով որ մարմինէս կ՚ուտէ եւ արիւնէս կը խմէ՝ մէջս կը բնակի եւ ես՝ անոր մէջ։ ⁵⁷Ինչպէս Հայրը, որ զիս ղրկեց, կ՚ապրի, ես ալ իրմով կ՚ապրիմ։ Նմանապէս, ով որ իմ մարմինէս կ՚ուտէ՝ պիտի ապրի ինձմով։ ⁵⁸Ա՛յս է երկինքէն իջած հացը։ Ասիկա չի նմանիր այն մանանային, որ ձեր հայրերը կերան եւ յետոյ մեռան։ Ով որ այս հացը ուտէ՝ յաւիտեան պիտի ապրի։
⁵⁹Յիսուս այս խօսքերը ըսաւ, երբ կ՚ուսուցանէր Կափառնաումի ժողովարանին մէջ։

Յաւիտենական կեանքի խօսքեր

⁶⁰Երբ աշակերտներէն շատերը լսեցին այս խօսքերը, ըսին.
– Դժուար ընդունելի է ըսած խօսքդ, ո՞վ կրնայ մտիկ ընել։
⁶¹Յիսուս երբ գիտցաւ թէ աշակերտները ատոր համար կը տրտնջային, ըսաւ անոնց.
– Ատիկա կը գայթակղեցնէ՞ ձեզ։ ⁶²Ի՞նչ պիտի ընէք հապա, եթէ տեսնէք որ Մարդու Որդին կ՚ելլէ հոն՝ ուր էր նախապէս։ ⁶³Աստուծոյ Հոգին է որ կեանք կու տայ. մարդս բան մը չի կրնար ընել։ Այն խօսքերը որ ես ձեզի խօսեցայ, Աստուծոյ Հոգիէն կու գան եւ կեանք կու տան։ ⁶⁴Բայց ձեզմէ ոմանք չեն հաւատար։
Յիսուս ասիկա ըսաւ, քանի սկիզբէն գիտէր, թէ որո՛նք են անոնք որ չեն հաւատար եւ ո՛վ է ան որ պիտի մատնէր զինք։ ⁶⁵Եւ աւելցուց.
– Ճիշդ ատոր համար ըսի ձեզի, թէ ոչ ոք կրնայ ինծի գալ, եթէ Հայրս իրեն շնորհքը չտայ։ ⁶⁶Այս խօսքերուն պատճառով աշակերտներէն շատերը հեռացան եւ այլեւս չէին շրջեր իրեն հետ։ ⁶⁷Յիսուս հարցուց տասներկու աշակերտներուն.
– Միթէ դո՞ւք ալ կ՚ուզէք երթալ։
⁶⁸Սիմոն Պետրոս պատասխանեց.
– Տէ՛ր, որո՞ւն պիտի երթանք. յաւիտենական կեանք տուող խօսքերը դո՛ւն ունիս։ ⁶⁹Մենք հաւատացինք ու գիտցանք թէ դո՛ւն ես Քրիստոսը, Աստուծոյ Սուրբը։ ⁷⁰Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Չէ՞ որ ես էի որ ձեզ՝ տասներկուքդ ընտրեցի. բայց ձեզմէ մէկը սատանայ է։
⁷¹Յիսուս կ՚ակնարկէր Սիմոնի որդի Յուդա Իսկարիոտացիին, որ պիտի մատնէր զինք. եւ անիկա տասներկու աշակերտներէն մէկն էր։