ՄԱՐԿՈՍ 14

Դաւ Յիսուսի դէմ
(Մտ 26.1-5, Ղկ 22.1-2, Յհ 11.47-53)

¹Երկու օրէն Զատիկն էր եւ Բաղարջակերաց տօնը պիտի սկսէր։ Աւագ քահանաներն ու Օրէնքի ուսուցիչները միջոց մը կը փնտռէին, թէ ի՛նչպէս կրնան Յիսուսը նենգութեամբ ձերբակալել եւ սպաննել։ ²Բայց կ՚ըսէին.
– Այս տօնին ժամանակ թող չըլլայ, որպէսզի ժողովուրդին մէջ խռովութիւն չծագի։

Յիսուսի օծումը Բեթանիայի մէջ
(Մտ 26.6-13, Յհ 12.1-8)

³Մինչ Յիսուս Բեթանիայի մէջ բորոտ Սիմոնին տան մէջ սեղան բազմած էր, կին մը եկաւ, որ ազնիւ եւ սուղ նարդոս իւղի շիշ մը ունէր, եւ շիշը կոտրելով՝ իւղը թափեց Յիսուսի գլխուն։ ⁴Աշակերտներէն ոմանք ընդվզեցան եւ ըսին.
– Ինչո՞ւ այդպէս վատնել անուշահոտը. ⁵կարելի էր զայն աւելի քան երեք հարիւր արծաթ դահեկանի ծախել եւ աղքատներուն տալ։
Եւ կը յանդիմանէին կինը։ ⁶Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Ձգեցէ՛ք, ինչո՞ւ կ՚անհանգստացնէք զինք, քանի լաւ բան մը ըրաւ ինծի։ ⁷Աղքատները միշտ ձեզի հետ ունիք եւ երբ որ ուզէք՝ կրնաք անոնց բարիք գործել, բայց զիս միշտ չունիք ձեզի հետ։ ⁸Այս կինը ի՛նչ որ կրնար՝ ըրաւ. իմ մարմինս սկիզբէն օծեց թաղումիս որպէս նշան։ ⁹Լա՛ւ գիտցէք, թէ աշխարհի վրայ ու՛ր որ ալ Աւետարանը քարոզուի, մարդիկ իր ըրածին մասին պիտի խօսին եւ յիշեն զինք։

Յուդա կը համաձայնի Յիսուսը մատնել
(Մտ 26.14-16, Ղկ 22.3-6)

¹⁰Ապա տասներկու աշակերտներէն Յուդա Իսկարիոտացին գնաց աւագ քահանաներուն մօտ, որպէսզի Յիսուսը անոնց մատնէ։ ¹¹Անոնք ասիկա լսելով՝ շատ ուրախացան եւ խոստացան դրամ տալ իրեն։ Եւ Յուդա յարմար առիթի մը կը սպասէր՝ Յիսուսը մատնելու համար։

Վերջին ընթրիքը
(Մտ 26.17-30, Ղկ 22.7-20, Յհ 13.21-30, Ա.Կր 11.23-25)

¹²Բաղարջակերաց տօնին առաջին օրը, երբ Զատիկին համար գառնուկը կը մորթէին, աշակերտները հարցուցին Յիսուսի.
– Ո՞ւր կ՚ուզես որ երթանք եւ զատկական ընթրիքը պատրաստենք։
¹³Յիսուս իր աշակերտներէն երկուքը ղրկեց, անոնց պատուիրելով.
– Քաղաք կ՚երթաք եւ հազիւ մտած՝ մարդու մը պիտի հանդիպիք, որ ուսին ջուրի սափոր մը ունի։ Անո՛ր հետեւեցէք ¹⁴եւ մտէք անոր գացած տունը եւ տանտիրոջ ըսէք. «Վարդապետը կը հարցնէ՝ թէ ո՛ւր է սենեակը, ուր աշակերտներուս հետ զատկական ընթրիքը պիտի ուտեմ»։ ¹⁵Անիկա վերնայարկը մեծ եւ կահաւորուած սենեակ մը ցոյց պիտի տայ ձեզի։ Հո՛ն պատրաստեցէք ընթրիքը մեզի համար։
¹⁶Աշակերտները գացին, մտան քաղաք եւ ամէն ինչ գտան Յիսուսի ըսածին պէս եւ պատրաստեցին զատկական ընթրիքը։
¹⁷Երեկոյեան, Յիսուս տասներկու աշակերտներուն հետ եկաւ։ ¹⁸Մինչ սեղան բազմած էին եւ տակաւին կ՚ընթրէին, Յիսուս ըսաւ.
– Կ՚ըսեմ ձեզի, թէ ձեզմէ մէկը, որ հիմա ինծի հետ կ՚ուտէ, պիտի մատնէ զիս։
¹⁹Անոնք տրտմեցան եւ մէկ առ մէկ կը հարցնէին անոր.
– Միթէ ե՞ս եմ, միթէ ե՞ս եմ։
²⁰Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Տասներկուքէդ մէկն է, ան՝ որ պատառը ինծի հետ պնակին երկարեց։ ²¹Մարդու Որդին պիտի մեռնի՝ ինչպէս որ այդ մասին գրուած է մարգարէական գիրքերուն մէջ. բայց վա՜յ այն մարդուն, որ զայն կը մատնէ։ Երանի՜ այդ մարդը ծնած իսկ չըլլար։
²²Մինչ կ՚ուտէին, Յիսուս հաց առաւ, օրհնեց, կտրեց եւ աշակերտներուն տուաւ, ըսելով.
– Առէ՛ք, ասիկա մարմինս է։
²³Ապա գինիի բաժակը առաւ, շնորհակալութիւն յայտնեց Աստուծոյ եւ աշակերտներուն տուաւ, եւ բոլորն ալ խմեցին բաժակէն։ ²⁴Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Ասիկա նոր ուխտի արիւնս է, որ շատերուն համար կը հոսի։ ²⁵Կ՚ըսեմ ձեզի, թէ ասկէ ետք գինի պիտի չխմեմ՝ մինչեւ այն օրը, երբ նոր գինին խմեմ Աստուծոյ արքայութեան մէջ։
²⁶Ապա գոհաբանական սաղմոսներ երգելէ ետք՝ ելան Ձիթենեաց Լեռ։

Յիսուս Պետրոսի ուրանալը կը գուշակէ
(Մտ 26.31-35, Ղկ 22.31-34, Յհ 13.36-38)

²⁷Հոն Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Այս գիշեր բոլորդ ալ պիտի լքէք զիս, որովհետեւ Սուրբ գիրքը կ՚ըսէ. «Պիտի սպաննեմ հովիւը, եւ ոչխարները պիտի ցրուին»։ ²⁸Բայց յարութիւն առնելէս ետք ձեզմէ առաջ Գալիլեա պիտի երթամ։
²⁹Պետրոս պատասխանեց.
– Նոյնիսկ եթէ բոլորը լքեն քեզ, ես պիտի չլքե՛մ։
³⁰Յիսուս ըսաւ անոր.
– Կ՚ըսեմ քեզի, որ այս գիշեր աքաղաղը երկու անգամ չկանչած՝ դուն երեք անգամպիտի ուրանաս զիս։
³¹Բայց Պետրոս աւելի կը պնդէր ու կ՚ըսէր.
– Նոյնիսկ եթէ մեռնիլ պէտք ըլլայ քեզի հետ, պիտի քեզ չուրանամ։ Նոյնը կ՚ըսէին բոլորն ալ։

Յիսուս Գեթսեմանիի մէջ
(Մտ 26.36-46, Ղկ 22.39-46)

³²Եկան տեղ մը, որ կը կոչուէր Գեթսեմանի։ Յիսուս իր աշակերտներուն ըսաւ.
– Հո՛ս նստեցէք, մինչեւ որ ես աղօթեմ։
³³Եւ իր հետ առաւ Պետրոսը, Յակոբոսն ու Յովհաննէսը։ Խռոված էր ու կը տագնապէր։ ³⁴Այն ատեն ըսաւ անոնց.
– Հոգիս մեռնելու աստիճան տրտմած է. հո՛ս կեցէք եւ արթո՛ւն մնացէք։
³⁵Ապա քիչ մը առաջ գնաց եւ երեսին վրայ գետին փռուելով կ՚աղօթէր, որ եթէ կարելի է՝ հեռանայ իրմէ տառապանքի այս ժամը։ ³⁶Եւ ըսաւ.
– Հա՜յր, հա՜յր, քեզի համար ամէն ինչ կարելի է։ Այս բաժակը հեռացո՛ւր ինձմէ, բայց ո՛չ թէ ինչպէս որ ես կ՚ուզեմ, այլ ինչպէս որ դո՛ւն կ՚ուզես։
³⁷Յետոյ եկաւ եւ տեսաւ որ երեք աշակերտները կը քնանային։ Պետրոսի ըսաւ.
– Սիմո՛ն, կը քնանա՞ս, չկրցա՞ր ժամ մը արթուն մնալ։ ³⁸Արթուն մնացէք եւ աղօթեցէ՛ք, որպէսզի փորձութեան մէջ չիյնաք։ Հոգին յօժար կրնայ ըլլալ, բայց մարմինը տկար է։ ³⁹Կրկին գնաց աղօթելու եւ նոյն խօսքերը ըսաւ։ ⁴⁰Եւ երբ վերադարձաւ՝ զանոնք քնացած գտաւ։ Անոնց աչքերը չէին բացուեր եւ չէին գիտեր թէ ի՛նչ պատասխան տային անոր։
⁴¹Երրորդ անգամ երբ Յիսուս դարձաւ, ըսաւ անոնց.
– Ասկէ ետք քնացէք եւ հանգստացէք։ Բայց բաւակա՛ն է, ժամը հասաւ եւ ահա Մարդու Որդին մեղաւոր մարդոց ձեռքը պիտի յանձնուի։ ⁴²Օ՛ն, ելէք երթա՛նք, որովհետեւ զիս մատնողը ահա մօտեցաւ։

Յիսուսի ձերբակալութիւնը
(Մտ 26.47-56, Ղկ 22.47-53, Յհ 18.1-11)

⁴³Տակաւին կը խօսէր, երբ տասներկու աշակերտներէն Յուդա Իսկարիոտացին եկաւ։ Իրեն հետ էր սուրերով եւ բիրերով զինուած ամբոխ մը, որ ղրկուած էր աւագ քահանաներուն, Օրէնքի ուսուցիչներուն եւ երէցներուն կողմէ։ ⁴⁴Մատնիչը անոնց նշան տուած էր՝ ըսելով.
– Ով որ համբուրեմ՝ անիկա՛ է Յիսուսը, ձերբակալեցէք զայն եւ զգուշութեամբ տարէք։
⁴⁵Յուդա անմիջապէս մօտեցաւ Յիսուսի եւ ըսաւ.
– Վարդապե՛տ, Վարդապե՛տ։
Եւ համբուրեց զայն։
⁴⁶Ապա բռնեցին Յիսուսը եւ ձերբակալեցին։ ⁴⁷Իր շուրջը գտնուողներէն մէկը սուրը քաշեց եւ քահանայապետին ծառային զարկաւ, անոր ականջը կտրելով։ ⁴⁸Յիսուս անոնց ըսաւ.
– Աւազա՞կ եմ որ այդպէս սուրերով ու բիրերով եկեր էք ձերբակալելու զիս։ ⁴⁹Ամէն օր ձեզի հետ էի եւ կ՚ուսուցանէի տաճարին մէջ ու չձերբակալեցիք զիս։ Բայց այս բոլորը կը պատահին, որպէսզի Սուրբ գիրքերուն մէջ ըսուածները իրականանան։
⁵⁰Այն ատեն աշակերտները բոլորն ալ ձգեցին զինք ու փախան։ ⁵¹Սակայն երիտասարդ մը, որ միայն կտաւով մը իր մերկութիւնը ծածկած էր, կը հետեւէր իրեն։ ⁵²Երիտասարդները զայն ալ բռնեցին, բայց անիկա կտաւը ձգեց եւ մերկ փախաւ անոնցմէ։

Յիսուս Հրեաներու Ատեանին առջեւ
(Մտ 26.57-68, Ղկ 22.54-55,63-71, Յհ 18.13-14,19-24)

⁵³Յետոյ Յիսուսը տարին Կայիափա Քահանայապետին տունը, ուր բոլոր աւագ քահանաները, Օրէնքի ուսուցիչներն ու երէցները սկսած էին հաւաքուիլ։ ⁵⁴Պետրոս հեռուէն կը հետեւէր Յիսուսի, մինչեւ Քահանայապետին տան գաւիթը, ուր սպասաւորներուն հետ նստաւ կրակին մօտ՝ տաքնալու համար։ ⁵⁵Աւագ քահանաները եւ ամբողջ Ատեանը կը ջանային Յիսուսի դէմ վկայութիւն գտնել, որպէսզի զայն սպաննեն, բայց չէին գտներ։ ⁵⁶Շատ մը վկաներ սուտ վկայութիւն կու տային, սակայն վկայութիւնները իրարու համաձայն չէին։ ⁵⁷Ուրիշներ ելան եւ սուտ վկայութիւն տալով՝ ըսին.
– ⁵⁸Մենք իր բերնէն լսեցինք որ կ՚ըսէր. «Ես մարդոց կողմէ ձեռքով կառուցուած այս տաճարը պիտի քանդեմ եւ երեք օրէն պիտի շինեմ ուրիշ մը, որ մարդոց կողմէ շինուած չէ»։
⁵⁹Սակայն ասոնց վկայութիւններն ալ իրարու չէին համապատասխաներ։ ⁶⁰Յետոյ Քահանայապետը ելաւ եւ մէջտեղ գալով հարցուց Յիսուսի.
– Քեզի դէմ եղած այս ամբաստանութիւններուն պատասխան մը պիտի չտա՞ս։
⁶¹Բայց Յիսուս լուռ կը մնար եւ պատասխան չէր տար։ Քահանայապետը դարձեալ հարցուց Յիսուսի.
– Դո՞ւն ես Քրիստոսը, օրհնեալ Աստուծոյ Որդին։
⁶²Յիսուս պատասխանեց անոր.
– Ես եմ։ Եւ դուք պիտի տեսնէք Մարդու Որդին, ամենազօր Աստուծոյ աջ կողմը նստած, եւ պիտի տեսնէք՝ որ կու գայ երկինքի ամպերուն մէջէն։
⁶³Քահանայապետը անմիջապէս իր վերարկուն պատռեց եւ ըսաւ.
– Ալ ի՞նչ պէտք ունինք վկաներու, ⁶⁴բոլորդ ալ իր իսկ բերնէն լսեցիք ըրած հայհոյութիւնը։ Ի՞նչ կը մտածէք։
Բոլորը Յիսուսը դատապարտելով վճռեցին եւ ըսին.
– Մահապարտ է։
⁶⁵Ոմանք սկսան թքնել Յիսուսի երեսին. դէմքը կը ծածկէին, կը զարնէին ու կը հարցնէին.
– Քրիստո՛ս, գիտցի՛ր, ո՞վ է քեզի զարնողը։
Եւ սպասաւորները կ՚ապտակէին զինք։

Պետրոս կ՚ուրանայ Յիսուսը
(Մտ 26.69-75, Ղկ 22.56-62, Յհ 18.15-18,25-27)

⁶⁶Մինչ Պետրոս վարը՝ գաւիթին մէջ էր, Քահանայապետին աղախիններէն մէկը գալով՝ ⁶⁷տեսաւ որ կը տաքնար, նայեցաւ անոր եւ ըսաւ.
– Դո՛ւն ալ Նազովրեցի Յիսուսի հետ էիր։
⁶⁸Պետրոս ուրացաւ, ըսելով.
– Չե՛մ ճանչնար զինք եւ չեմ գիտեր թէ ի՛նչ կ՚ըսես։
Պետրոս հազիւ գաւիթէն դուրս՝ նախագաւիթ ելած էր, երբ աքաղաղը կանչեց։ ⁶⁹Աղախինը զինք կրկին տեսաւ եւ սկսաւ իր շուրջիններուն ըսել.
– Ասիկա ալ անոնցմէ է։
Բայց Պետրոս դարձեալ ուրացաւ։ ⁷⁰Քիչ ետք շուրջինները կրկին ըսին Պետրոսի.
– Իրապէս որ դուն անոնցմէ ես, քանի Գալիլեացի ես եւ անոնց նման ալ կը խօսիս։
⁷¹Պետրոս ինքզինք անիծելով սկսաւ երդում ընել եւ ըսել.
– Ձեր ըսած մարդը չե՛մ ճանչնար։
⁷²Նոյն պահուն աքաղաղը երկրորդ անգամ կանչեց։ Պետրոս յիշեց Յիսուսի խօսքը որ իրեն ըսած էր, թէ «Աքաղաղը երկու անգամ չկանչած՝ երեք անգամ պիտի ուրանաս զիս»։ Եւ սկսաւ լալ։