ՄԱՐԿՈՍ 5

Գերգեսացի դիւահարին բժշկութիւնը
(Մտ 8.28-34, Ղկ 8.26-39)

¹Յետոյ լիճին դիմացը, Գերգեսացիներու երկիրը եկան։ ²Յիսուս հազիւ նաւակէն ելած էր, ահա իրեն հանդիպեցաւ մէկը, որ ժայռափոր գերեզմաններէն եկած էր։ Այս մարդը չար ոգի ունէր իր ներսիդին ³եւ գերեզմաններու մէջ կը բնակէր։ Նոյնիսկ շղթաներով չէին կրնար զինք կապել։ ⁴Շատ անգամ անոր ոտքերն ու ձեռքերը շղթաներով կապած էին, բայց անիկա խորտակեր էր շղթաները եւ կտրտեր ոտնակապերը։ ⁵Ոչ ոք կրնար զինք զսպել։ Միշտ, գիշեր ու ցերեկ գերեզմաններու մէջ եւ լեռներու վրայ կը թափառէր ու կ՚աղաղակէր եւ ինքզինք քարով կը վիրաւորէր։ ⁶Երբ հեռուէն Յիսուսը տեսաւ, վազեց, ծունկի եկաւ անոր առջեւ ⁷եւ բարձր ձայնով աղաղակեց.
– Ինձմէ ի՞նչ կ՚ուզես, Յիսո՛ւս, բարձրեալ Աստուծոյ Որդին, Աստուծոյ սիրոյն, զիս մի՛ տանջեր։
(⁸Ասիկա կ՚ըսէր, որովհետեւ Յիսուս հրամայած էր չար ոգիին՝ ըսելով. «Չար ոգի, ե՛լ այդ մարդուն մէջէն»։)
⁹Յիսուս հարցուց անոր.
– Ի՞նչ է անունդ։
– Անունս Լէգէոն է,– պատասխանեց,– որովհետեւ շատ ենք։
¹⁰Չար ոգիները շատ կ՚աղաչէին Յիսուսի, որ զիրենք աշխարհէն դուրս չղրկէ։ ¹¹Հոն, լերան մօտիկ, խոզերու մեծ երամակ մը կ՚արածէր։ ¹²Չար ոգիները բոլորն ալ աղաչեցին Յիսուսի եւ ըսին.
– Մեզ խոզերուն ղրկէ, որպէսզի անոնց մէջ մտնենք։
¹³Եւ Յիսուս արտօնեց։ Չար ոգիները մարդուն մէջէն ելան եւ մտան խոզերուն մէջ. եւ խոզերու երամակը, որ շուրջ երկու հազար կը հաշուէր, զառիթափէն վար խուժեց դէպի լիճ եւ հոն խեղդուեցաւ։
¹⁴Խոզարածները փախան եւ քաղաքին ու ագարակներու մէջ պատմեցին պատահածը։ Ժողովուրդը գնաց տեսնելու թէ ի՛նչ պատահած էր։ ¹⁵Եկան Յիսուսի մօտ եւ սարսափեցան, երբ տեսան դիւահարը, որ նախապէս բազմաթիւ չար ոգիներ ունէր ներսիդին, իսկ այժմ հագուստները հագած էր եւ զգաստացած։ ¹⁶Ականատեսները անոնց պատմեցին ինչ որ պատահած էր դիւահարին եւ խոզերուն։ ¹⁷Ասոր վրայ ժողովուրդը սկսաւ աղաչել Յիսուսի որ հեռանայ իրենց սահմաններէն։
¹⁸Երբ Յիսուս նաւակ մտաւ, դիւահարը աղաչեց որ միասին երթայ։ ¹⁹Բայց Յիսուս թոյլ չտուաւ, այլ ըսաւ անոր.
– Տունդ գնա, քու ընտանիքիդ մօտ, եւ անոնց պատմէ՛ ինչ որ Տէրը ըրաւ քեզի եւ ի՛նչպէս ողորմեցաւ քեզի։
²⁰Անիկա գնաց եւ ինչ որ Յիսուս ըրած էր՝ պատմեց Դեկապոլիսի մէջ։ Լսողները բոլորն ալ կը զարմանային։

Յայրոսին աղջիկը եւ հիւանդ կինը

(Մտ 9.18-26, Ղկ 8.40-56)
²¹Երբ Յիսուս կրկին լիճին միւս կողմը անցաւ, մեծ բազմութիւն մը հաւաքուեցաւ իր շուրջ, լիճին եզերքը։ ²²Եւ ահա տեղւոյն ժողովրդապետներէն մէկը, որ Յայրոս կը կոչուէր, եկաւ Յիսուսի մօտ։ Հազիւ զայն տեսած, ինկաւ անոր ոտքերուն առջեւ ²³եւ շատ կ՚աղաչէր, ըսելով.
– Աղջիկս մահամերձ է, եկուր եւ ձեռքդ դիր անոր վրայ, որպէսզի առողջանայ եւ ապրի։
²⁴Յիսուս գնաց Յայրոսի հետ։ Իրեն հետ խուռն բազմութիւն մըն ալ կ՚երթար եւ կը նեղէր զինք։ ²⁵Կին մը կար, որ տասներկու տարիէ ի վեր արիւնահոսութենէ կը տառապէր։ ²⁶Անիկա բժիշկներու ձեռքէն շատ նեղութիւն քաշած էր, իր ամբողջ ունեցածը վատներ էր, բայց օգուտ չէր տեսած, ընդհակառակը, հիւանդութիւնը աւելի վատթարացեր էր։ ²⁷Լսելով Յիսուսի մասին, ամբոխին մէջէն եւ Յիսուսի ետեւէն եկաւ եւ դպաւ անոր հագուստին։ ²⁸Որովհետեւ ինքնիրեն կը խորհէր ու կ՚ըսէր. «Միայն դպչիմ անոր հագուստին եւ պիտի բժշկուիմ»։
²⁹Անմիջապէս անոր արիւնահոսութիւնը դադրեցաւ, եւ ինք մարմնին մէջ զգաց որ իր հիւանդութենէն բժշկուեցաւ։ ³⁰Նոյն պահուն Յիսուս զգաց թէ իրմէ զօրութիւն մը դուրս եկաւ. ամբոխին մէջ ետեւ դարձաւ եւ ըսաւ.
– Ո՞վ դպաւ հագուստիս։
³¹Աշակերտները ըսին իրեն.
– Կը տեսնես որ ամբոխը քեզ կը հրմշտկէ, եւ դուն կ՚ըսես, «Ո՞վ դպաւ հագուստիս»։
³²Յիսուս չորս կողմը կը նայէր՝ տեսնելու համար թէ ո՛վ ըրաւ։ ³³Կինը, քանի գաղտնի դպած էր Յիսուսի, եւ գիտնալով թէ ի՛նչ պատահած էր իրեն, վախէն դողդղալով եկաւ ինկաւ անոր ոտքերուն առջեւ եւ իրականութիւնը ըսաւ։ ³⁴Յիսուս ըսաւ անոր.
– Աղջի՛կս, հաւատքդ քեզ փրկեց. խաղաղութեամբ գնա եւ բժշկուէ՛ քու ցաւերէդ։
³⁵Մինչ Յիսուս ասիկա կ՚ըսէր, ժողովրդապետին տունէն ոմանք եկան եւ ըսին Յայրոսի.
– Աղջիկդ մեռաւ, ալ ինչո՞ւ կը յոգնեցնես Վարդապետը։
³⁶Յիսուս այս խօսքերը երբ լսեց, ըսաւ ժողովրդապետին.
– Մի՛ վախնար, միայն հաւատա՛։
³⁷Յետոյ չձգեց որ ոեւէ մէկը իրեն հետ երթայ, բացի Պետրոսէն, Յակոբոսէն եւ անոր եղբօրմէն՝ Յովհաննէսէն։ ³⁸Երբ հասաւ ժողովրդապետին տունը, տեսաւ ամբոխ մը, որ կու լար եւ ողբ ու կոծ կ՚ընէր։ ³⁹Յիսուս ներս մտաւ եւ ըսաւ անոնց.
– Ի՞նչ իրար անցեր էք ու կու լաք. փոքրիկը մեռած չէ, այլ կը քնանայ։
⁴⁰Բայց անոնք սկսան զինք ծաղրել։ Յիսուս բոլորն ալ դուրս հանեց եւ իրեն հետ առնելով փոքրիկին հայրն ու մայրը, ինչպէս նաեւ երեք աշակերտները, մտաւ այն սենեակը ուր փոքրիկը պառկած էր։ ⁴¹Յիսուս բռնեց փոքրիկին ձեռքէն եւ ըսաւ.
– Տալիթա՛, կումի՛, որ կը նշանակէ՝ «Աղջիկ, քեզի կ՚ըսեմ՝ ե՛լ»։
⁴²Աղջիկը, որ շուրջ տասներկու տարեկան էր, անմիջապէս ոտքի ելաւ եւ սկսաւ շրջիլ։ Ասիկա տեսնելով՝ ամէնքն ալ զարմացան։ ⁴³Բայց Յիսուս անոնց խստիւ պատուիրեց որ ոեւէ մէկուն բան չըսեն. եւ ըսաւ որ ուտելիք տան անոր։