John 11

Ղազարոսի մահը

¹Հիւանդմէկըկար, Ղազարոս անունով, որ Բեթանիայէն էր. այն գիւղէն, ուրկէ էին Մարիամ եւ քոյրը՝ Մարթա։ ²Ասիկա այն Մարիամն էր, որ իւղով օծեց Տիրոջ ոտքերը եւ մազերով սրբեց, եւ որուն եղբայրն էր Ղազարոս, որ հիւանդ էր։ ³Ղազարոսի քոյրերը մարդ ղրկեցին Յիսուսի մօտ, որպէսզի անոր ըսեն.
– Տէ՛ր, քու սիրելի բարեկամդ հիւանդ է։
⁴Յիսուս երբ լսեց, ըսաւ.
– Այս հիւանդութիւնը ո՛չ թէ մահուան, այլ Աստուծոյ փառքին պիտի ծառայէ եւ պատճառ պիտի ըլլայ որ Աստուծոյ Որդին փառաւորուի։
⁵Յիսուս կը սիրէր զանոնք՝ Մարթան, անոր քոյրը Մարիամը եւ Ղազարոսը։ ⁶Սակայն հակառակ Ղազարոսի հիւանդութեան լուրը առնելուն, երկուօր եւս մնաց հոն՝ ուր կը գտնուէր։ ⁷Յետոյ ըսաւ իր աշակերտներուն.
– Եկէք կրկին Հրէաստան երթանք։
⁸Աշակերտները իրեն ըսին.
– Վարդապե՛տ, Հրէաստանցիները դեռ նոր կ՚ուզէին քեզ քարկոծել, հիմա կրկի՞ն հոն կ՚երթաս։
⁹Յիսուս անոնց պատասխանեց.
– Ցերեկը տասներկու ժամ չէ՞։ Ան որ ցերեկ ատեն կը քալէ՝ չի սայթաքիր, որովհետեւ այս աշխարհի լոյսով իր շուրջը կը տեսնէ։ ¹⁰Բայց ան որ գիշեր ատեն կը քալէ՝ կը սայթաքի, որովհետեւ լոյս չունի։
¹¹Յիսուս այս խօսքերը ըսելէ ետք՝ աւելցուց.
– Մեր բարեկամը՝ Ղազարոս քնացած է, երթամ արթընցնեմ զինք։
¹²Աշակերտները իրեն ըսին.
– Տէ՛ր, եթէ քնացած է՝ ուրեմն կ՚առողջանայ։
¹³Յիսուս Ղազարոսի մահուան ակնարկութիւն կ՚ընէր, մինչ աշակերտներուն այնպէս թուեցաւ՝ թէ անոր քնանալուն կ՚ակնարկէ։ ¹⁴Այն ատեն բացայայտ կերպով ըսաւ.
– Ղազարոս մեռաւ. ¹⁵բայց ես հոն չըլլալուս՝ ձեզի համար ուրախ եմ, որովհետեւ դուք ինծի պիտի հաւատաք։ Ուրեմն եկէք իր քով երթանք։
¹⁶Թովմաս, որ Երկուորեակ կը կոչուէր, ընկերներուն ըսաւ.
– Օ՛ն, եկէք մենք ալ երթանք իրեն հետ մեռնելու։

Յիսուս՝ յարութիւն եւ կեանք

¹⁷Երբ Յիսուս Բեթանիա հասաւ, արդէն իսկ Ղազարոս չորս օրէ ի վեր թաղուած էր։ ¹⁸Բեթանիա Երուսաղէմի մօտիկ է, միայն երեք քիլոմեթր հեռու։ ¹⁹Հրեաներէն շատեր հոնկէ եկած էին Մարթայի եւ Մարիամի մօտ, զանոնք մխիթարելու համար իրենց եղբօր մահուան առիթով։ ²⁰Մարթա երբ լսեց թէ Յիսուս կու գայ, դիմաւորելու գնաց, մինչ Մարիամ տունը մնաց։ ²¹Մարթա Յիսուսի ըսաւ.
– Տէ՛ր, եթէ հոս ըլլայիր՝ եղբայրս չէր մեռներ։ ²²Բայց հիմա իսկ գիտեմ, թէ ի՛նչ որ Աստուծմէ խնդրես՝ Աստուած քեզի պիտի տայ։
²³Յիսուս անոր ըսաւ.
– Եղբայրդ յարութիւն պիտի առնէ։
²⁴Մարթա պատասխանեց.
– Գիտեմ որ յարութիւն պիտի առնէ վերջին օրը, յարութեան ատեն։
²⁵Յիսուս ըսաւ.
– Ե՛ս եմ յարութիւնը եւ կեանքը։ Ան որ ինծի կը հաւատայ, թէպէտեւ մեռնի՝ պիտի ապրի։ ²⁶Իսկ ան որ ողջ է եւ ինծի կը հաւատայ՝ երբեք պիտի չմեռնի։ Կը հաւատա՞ս ըսածիս։
– ²⁷Այո՛, Տէ՜ր,– պատասխանեց Մարթա,– կը հաւատամ թէ դուն ես Քրիստոսը, Աստուծոյ Որդին, որ աշխարհ պիտի գայիր։

Ղազարոսի յարութիւնը

²⁸Մարթա այս խօսքերը ըսելէ ետք գնաց եւ իր քոյրը՝ Մարիամը կանչեց եւ փսփսալով ըսաւ.
– Վարդապետը եկած է եւ քեզ կը կանչէ։
²⁹Մարիամ լսելուն պէս ոտքի ելաւ եւ Յիսուսի մօտ գնաց։ ³⁰Յիսուս տակաւին գիւղ չէր մտած, այլ կեցած էր հոն՝ ուր Մարթա զինք դիմաւորած էր։ ³¹Տան մէջ գտնուող Հրեաները, որոնք Մարիամը կը մխիթարէին, երբ տեսան որ աճապարանքով ոտքի ելլելով գնաց, հետեւեցան անոր, որովհետեւ կարծեցին թէ գերեզման կ՚երթայ՝ հոն լալու համար։ ³²Մարիամ հասաւ այնտեղ՝ ուր Յիսուս կեցած էր։ Հազիւ զայն տեսած, անոր ոտքերուն ինկաւ եւ ըսաւ.
– Տէ՛ր, եթէ հոս ըլլայիր, եղբայրս չէր մեռներ։
³³Յիսուս երբ տեսաւ Մարիամը որ կու լար, ինչպէս նաեւ անոր հետ եկող Հրեաները որոնք կու լային, հոգեպէս խռովեցաւ եւ յուզուած՝ ³⁴ըսաւ.
– Ո՞ւր թաղեցիք զինք։
Անոնք ըսին.
– Տէ՜ր, եկո՛ւր եւ տես։
³⁵Յիսուս լացաւ։ ³⁶Հրեաները իրարու կ՚ըսէին.
– Տեսէք թէ ո՛րքան կը սիրէր զայն։
³⁷Ոմանք ալ կ՚ըսէին.
– Այս մարդը որ կոյրին աչքը բացաւ, չէ՞ր կրնար այնպէս մը ընել՝ որ Ղազարոսը չմեռնէր։
³⁸Յիսուս դարձեալ ներքնապէս յուզուեցաւ եւ մօտեցաւ գերեզմանին, որ քարայր մըն էր եւ որուն մուտքին քար մը դրած էին։ ³⁹Յիսուս ըսաւ.
– Վերցուցէ՛ք քարը։
Մարթան, մեռնողին քոյրը, ըսաւ անոր.
– Տէ՛ր, հիմա նեխած պէտք է ըլլայ, որովհետեւ չորս օրէ ի վեր թաղուած է։
⁴⁰Յիսուս Մարթային ըսաւ.
– Քեզի չըսի՞, որ եթէ հաւատաս՝ Աստուծոյ փառքը պիտի տեսնես։
⁴¹Երբ անոնք քարը վերցուցին, Յիսուս աչքերը վեր բարձրացուց եւ ըսաւ.
– Հա՜յր, շնորհակալութիւն քեզի՝ որ լսեցիր զիս։ ⁴²Գիտեմ որ միշտ կը լսես զիս. բայց ինչ որ այժմ կ՚ըսեմ՝ շուրջս գտնուող ժողովուրդին համար կ՚ըսեմ, որպէսզի անոնք հաւատան թէ դուն ղրկեցիր զիս։
⁴³Ասիկա ըսելէ ետք՝ բարձր ձայնով կանչեց.
– Ղազարո՛ս, դո՛ւրս եկուր։
⁴⁴Ու Ղազարոս դուրս ելաւ՝ ոտքերը եւ ձեռքերը պատանքով փաթթուած եւ երեսը վարշամակով ծածկուած։ Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Քակեցէ՛ք պատանքը եւ ձգեցէք որ երթայ։
⁴⁵Հրեաներէն շատեր, որոնք Մարիամենց տունը եկած էին, երբ Յիսուսի կատարած այս հրաշքը տեսան, հաւատացին անոր։ ⁴⁶Սակայն ուրիշներ գացին Փարիսեցիներուն մօտ եւ պատմեցին ինչ որ Յիսուս կատարեց։

Դաւադրութիւն՝ Յիսուսը սպաննելու համար
(Մտ 26.1-5, Մր 14.1-2, Ղկ 22.1-2)

⁴⁷Աւագ քահանաներն ու Փարիսեցիները կանչեցին Ատեանի անդամները եւ ըսին.
– Ի՞նչ ընելու ենք, քանի այս մարդը բազմաթիւ հրաշքներ կը գործէ։ ⁴⁸Եթէ զինք այսպէս ձգենք՝ բոլորն ալ իրեն պիտի հաւատան, եւ Հռոմայեցիները պիտի գան ու կործանեն մեր տաճարն ու ազգը։
⁴⁹Անոնցմէ մէկը, որուն անունը Կայիափա էր եւ որ այդ տարի Քահանայապետն էր, ըսաւ անոնց.
– Դուք բան չէք գիտեր. ⁵⁰չէ՞ք խորհիր թէ մեզի համար աւելի լաւ է՝ որ մէկ հոգի մեռնի ժողովուրդին համար, քան թէ ամբողջ ազգը կորսուի։
⁵¹Այս խօսքերը անիկա ինքնիրմէ չըսաւ, այլ՝ այդ տարի Քահանայապետը ըլլալուն՝ մարգարէացաւ թէ Յիսուս պիտի մեռնէր իր ժողովուրդին համար։ ⁵²Եւ ո՛չ միայն Հրեայ ժողովուրդին համար, այլ՝ որպէսզի Աստուծոյ ցրուած որդիներն ալ ի մի հաւաքէ։
⁵³Եւ այսպէս, այդ օրէն սկսեալ Հրեայ ղեկավարները որոշեցին սպաննել Յիսուսը։ ⁵⁴Յիսուս անկէ ետք համարձակ չէր շրջեր Հրէաստանի մէջ. ուստի այդտեղէն ելլելով՝ գնաց անապատին մօտիկ շրջանին մէկ քաղաքը, որ Եփրայիմ կը կոչուէր, եւ հոն մնաց իր աշակերտներուն հետ։
⁵⁵Մօտ էր Հրեաներուն Զատիկը։ Այդ գաւառէն շատեր Երուսաղէմ ելան, որպէսզի Զատիկէն առաջ մաքրուին իրենց ծիսական սովորութեան համաձայն։ ⁵⁶Անոնք Յիսուսը կը փնտռէին, եւ երբ տաճարին մէջ հաւաքուած էին՝ իրարու կը հարցնէին.
– Ի՞նչ կը կարծէք. արդեօք տօնին առիթով հոս պիտի չգա՞յ։
⁵⁷Աւագ քահանաներն ու Փարիսեցիները պատուիրած էին, որ եթէ մէկը անոր ուր ըլլալը գիտնայ՝ իմացնէ, որպէսզի ձերբակալեն զայն։