John 19

¹Պիղատոս առաւ Յիսուսը եւ զայն մտրակով ծեծել տուաւ։ ²Զինուորները փուշէ պսակ մը շինեցին եւ դրին անոր գլխուն եւ ապա ծիրանի զգեստ հագցուցին անոր։ ³Անոնք իրեն կու գային ու կ՚ըսէին.
– Ողջո՛յն, Հրեաներու թագաւոր։
Եւ կ՚ապտակէին զինք։
⁴Պիղատոս դարձեալ դուրս ելաւ եւ ըսաւ ամբոխին.
– Ահա դուրս կը բերեմ զայն ձեզի, որպէսզի գիտնաք՝ թէ ես ոեւէ յանցանք չեմ գտներ անոր վրայ։
⁵Եւ Յիսուս դուրս ելաւ՝ փուշէ պսակը գլխուն եւ ծիրանի զգեստը՝ վրան։ Պիղատոս ըսաւ անոնց.
– Ահա՛ ձեր մարդը ձեզի։
⁶Երբ աւագ քահանաները եւ սպասաւորները տեսան զինք, բարձրաձայն աղաղակեցին.
– Խա՛չը հանէ, խա՛չը հանէ զայն։
Պիղատոս ըսաւ.
– Այն ատեն՝ դո՛ւք առէք եւ ձեր ձեռքով խաչը հանեցէք, որովհետեւ ես ոեւէ յանցանք չեմ գտներ իր վրայ։
– ⁷Մենք Օրէնք ունինք,– վրայ բերին Հրեայ ղեկավարները,– եւ մեր Օրէնքին համաձայն պէտք է մեռնի, որովհետեւ ինքզինք Աստուծոյ Որդի ըրաւ։
⁸Պիղատոս ասիկա որ լսեց, ա՛լ աւելի վախցաւ։ ⁹Կրկին պալատ մտաւ եւ հարցուց Յիսուսի.
– Ուրկէ՞ ես դուն։
Բայց Յիսուս չպատասխանեց։ ¹⁰Պիղատոս ըսաւ անոր.
– Չե՞ս խօսիր ինծի հետ. չե՞ս գիտեր՝ թէ իշխանութիւն ունիմ քեզ խաչը հանելու, ինչպէս նաեւ՝ քեզ ազատ արձակելու։
¹¹Յիսուս պատասխանեց.
– Իմ վրաս ո՛չ մէկ իշխանութիւն պիտի ունենայիր՝եթէ քեզի վերէն՝ Աստուծմէ տրուած չըլլար։ Հետեւաբար մեծ մեղքը անորն է՝ որ զիս քեզի յանձնեց։
¹²Այս խօսքին վրայ՝ Պիղատոս կերպ մը կը փնտռէր, որ ազատ արձակէ Յիսուսը, բայց Հրեայ ղեկավարները կ՚աղաղակէին.
– Եթէ ազատ արձակես՝ կայսրին բարեկամ չես։ Ով որ ինքզինք թագաւոր կը կոչէ՝ հակառակ է կայսրին։
¹³Երբ Պիղատոս այս խօսքերը լսեց, դուրս հանեց Յիսուսը եւ ատեան նստաւ, այն տեղը՝ որ Քարայատակ կը կոչուէր, Եբրայերէն՝ Կապպաթա։ ¹⁴Զատիկի նախորդ օրն էր, կէսօրուան մօտ։ Պիղատոս ըսաւ ամբոխին.
– Ահա՛ ձեր թագաւորը ձեզի։
¹⁵Բայց անոնք աղաղակեցին.
– Սպաննէ՛ զայն, սպաննէ՜ զայն. խա՛չը հանէ զինք։
Պիղատոս հարցուց.
– Ձեր թագաւորը խա՞չը հանեմ։
Աւագ քահանաները պատասխանեցին.
– Մենք կայսրէն զատ ուրիշ թագաւոր չունի՛նք։
¹⁶Այն ատեն Պիղատոս Յիսուսը անոնց ձեռքը յանձնեց, որպէսզի խաչուի։

Յիսուսի խաչելութիւնը
(Մտ 27.32-44, Մր 15.21-32, Ղկ 23.26-43)

Անոնք առին Յիսուսը եւ տարին։ ¹⁷Յիսուս խաչը շալկած ելաւ այն տեղը, որ Գանկի վայր կը կոչուէր, Եբրայերէն՝ Գողգոթա։ ¹⁸Հոն խաչեցին զինք եւ իրեն հետ՝ երկու հոգի եւս՝ երկու կողմերէն, իսկ Յիսուս անոնց մէջտեղ։ ¹⁹Պիղատոս խաչին վրայ դնել տուաւ ցուցատախտակ մը, ուր գրուած էր. «Յիսուս Նազովրեցի՝ Հրեաներու թագաւորը»։ ²⁰Հրեաներէն շատեր այս գրութիւնը կարդացին, որովհետեւ հոն՝ ուր Յիսուսը խաչուեցաւ, քաղաքին մօտ էր։ Արձանագրութիւնը գրուած էր Եբրայերէն, Լատիներէն եւ Յունարէն լեզուներով։
²¹Հրեաներու աւագ քահանաները ըսին Պիղատոսի.
– Մի՛ գրեր «Հրեաներու թագաւորը», այլ գրէ՝ «Այս մարդը ըսաւ.– Ես Հրեաներու թագաւորն եմ»։
²²Պիղատոս պատասխանեց.
– Ինչ որ գրեցի՝ գրեցի։
²³Զինուորները Յիսուսը խաչելէ ետք՝ առին անոր հագուստները եւ չորս մասի բաժնեցին, իւրաքանչիւրին մէկ մաս։ Իսկ քանի որ պատմուճանը առանց կարի վերէն վար միակտուր հիւսուած էր, ²⁴իրարու ըսին.
– Չպատռենք ասիկա. այլ եկէք վիճակ ձգենք եւ տեսնենք, թէ որո՞ւ պիտի ելլէ։
Ասիկա պատահեցաւ՝ որպէսզի իրականանայ Սուրբ գիրքին մէջ գրուածը.–
«Հագուստներս իրենց միջեւ բաժնեցին
եւ պատմուճանիս վրայ վիճակ ձգեցին»։
Արդ, զինուորները գրուածն էր որ կատարած եղան։
²⁵Յիսուսի խաչին մօտիկ կեցած էին՝ իր մայրը, մօրաքոյրը, Կղէոպասի կինը՝ Մարիամը եւ Մարիամ Մագդաղենացին։ ²⁶Յիսուս երբ տեսաւ իր մայրը եւ իր սիրած աշակերտը, որ մօրը քով կեցած էր, ըսաւ մօրը.
– Մա՛յր, ահաւասիկ զաւակդ։
²⁷Յետոյ ըսաւ իր աշակերտին.
– Ահաւասիկ մայրդ։
Եւ այդ օրուընէ աշակերտը զայն իր մօտ առաւ։

Յիսուսի մահը
(Մտ 27.45-56, Մր 15.33-41, Ղկ 23.44-49)

²⁸Անկէ ետք Յիսուս գիտցաւ թէ ամէն ինչ վերջացած է, եւ որպէսզի Սուրբ գիրքը ամբողջապէս կատարուած ըլլայ, ըսաւ.
– Ծարաւ եմ։
²⁹Հոն քացախով լեցուն աման մը կար։ Զինուորները սպունգը լեղիով խառն քացախին մէջ թաթխելով՝ անցուցին զոպայի ճիւղի մը ծայրը եւ մօտեցուցին անոր բերանին։ ³⁰Երբ Յիսուս լեղիով խառն քացախը խմեց, ըսաւ.
– Ամէն ինչ վերջացած է։
Ապա գլուխը խոնարհեցուց եւ հոգին աւանդեց։

Զինուորները Յիսուսի կողը կը խոցեն

³¹Զատիկի նախորդ օրն էր։ Հրեայ ղեկավարները չուզեցին որ մարմինները խաչերուն վրայ մնան Շաբաթ օրով, քանի այդ Շաբաթը տօնական մեծ օր մըն էր։ Ուստի Պիղատոսէն խնդրեցին՝ որ խաչեալներուն սրունքները կոտրեն եւ մարմինները մէջտեղէն վերցնեն։ ³²Զինուորները եկան եւ առաջինին սրունքները կոտրեցին, նոյնպէս ալ միւսին՝ որ Յիսուսի հետ խաչուած էր։ ³³Բայց երբ Յիսուսի եկան, տեսան որ անիկա արդէն իսկ մեռած էր, ուստի չկոտրեցին անոր սրունքները։ ³⁴Սակայն զինուորներէն մէկը նիզակը անոր կողը խրեց, եւ անմիջապէս արիւն ու ջուր հոսեցաւ։ ³⁵Ան որ տեսաւ ասիկա՝ ի՛նք վկայեց այս մասին եւ անոր տուած վկայութիւնը վաւերական է։ Անիկա գիտէ որ ըսածը ճշմարտութիւնն է, որպէսզի դուք ալ հաւատաք։ ³⁶Ասիկա պատահեցաւ՝ որպէսզի իրականանայ Սուրբ գիրքերուն մէջ ըսուածը. «Անոր ոեւէ մէկ ոսկորը պիտի չփշրուի», ³⁷ինչպէս նաեւ միւս գրուածը, որ կ՚ըսէ. «Պիտի նային անոր՝ որ խոցեցին»։

Յիսուսի թաղումը
(Մտ 27.57-61, Մր 15.42-47, Ղկ 23.50-56)

³⁸Անկէ ետք, Յովսէփ՝ որ Արիմաթեա քաղաքէն էր, Պիղատոսէն խնդրեց որ Յիսուսի մարմինը իրեն յանձնեն։ Յովսէփ Յիսուսի հետեւորդներէն էր, բայց ծածուկ կերպով, Հրեայ ղեկավարներէն վախնալով։ Պիղատոս արտօնեց, ուստի Յովսէփ եկաւ եւ վերցուց Յիսուսի մարմինը։ ³⁹Յովսէփի միացաւ նաեւ Նիկոդեմոս, ան՝ որ նախապէս գիշերով Յիսուսի մօտ գացած էր։ Անիկա իրեն հետ բերաւ շուրջ երեսուն քիլօ հալուէով խառն զմուռս: ⁴⁰Անոնք առին Յիսուսի մարմինը եւ կտաւներով փաթթեցին՝ զմուռսին ու հալուէին հետ միասին, ինչպէս Հրեաներուն սովորութիւնն էր պատանքել։ ⁴¹Յիսուսի խաչուած տեղը պարտէզ մը կար եւ պարտէզին մէջ՝ ժայռափոր նոր գերեզման մը, ուր երբեք մէկը չէր թաղուած։ ⁴²Հրեաներու Զատիկին նախօրեակը ըլլալուն համար՝ հոն դրին Յիսուսի մարմինը, քանի գերեզմանը մօտ էր։