John 8

Շնացող կինը

¹Իսկ Յիսուս գնաց Ձիթենեաց լեռը։ ²Առաւօտ կանուխ դարձեալ տաճար ելաւ։ Ամբողջ ժողովուրդը իրեն կու գար, եւ ինք նստած՝ կ՚ուսուցանէր անոնց։
³Օրէնքի ուսուցիչները եւ Փարիսեցիները Յիսուսի բերին կին մը, որ շնութեան մէջ բռնուած էր, եւ զայն կանգնեցնելով բոլորին դիմաց, ⁴ըսին Յիսուսի.
– Վարդապե՛տ, այս կինը շնութիւն ըրած ատեն բռնուեցաւ։ ⁵Մովսէս իր տուած Օրէնքին մէջ մեզի պատուիրեց այսպիսիները քարկոծել։ Արդ, դուն ի՞նչ կ՚ըսես այս մասին։
⁶Ասիկա կ՚ըսէին՝ փորձելու համար Յիսուսը, որպէսզի զինք ամբաստանելու պատճառ մը ունենան։ Իսկ Յիսուս գետին նայելով՝ մատովը հողին վրայ կը գրէր։ ⁷Երբ անոնք շարունակեցին հարցնել, Յիսուս վեր նայեցաւ եւ ըսաւ անոնց.
– Ձեր մէջէն անմեղը թող ի՛նք առաջին քարը նետէ անոր վրայ։
⁸Եւ դարձեալ գլուխը խոնարհեցնելով՝ հողին վրայ կը գրէր։ ⁹Այս խօսքը լսելով՝ մեծէն պզտիկ բոլորն ալ մէկ առ մէկ հեռացան։ Յիսուս մինակ մնաց եւ կինը՝ իր դիմաց կանգնած։ ¹⁰Ապա շտկուեցաւ եւ հարցուց կնոջ.
– Ո՛վ կին, ո՞ւր են քեզ ամբաստանողները. մէկը քեզ չդատապարտե՞ց։
¹¹Անիկա պատասխանեց.
– Ո՛չ մէկը, Տէ՛ր։
Յիսուս ըսաւ.
– Ես ալ քեզ չեմ դատապարտեր. գնա՛ եւ ասկէ ետք մի՛ մեղանչեր։

Յիսուս՝ աշխարհի լոյսը

¹²Յիսուս դարձեալ խօսեցաւ ժողովուրդին, ըսելով.
– Ե՛ս եմ աշխարհի լոյսը։ Ով որ ինծի կը հետեւի՝ խաւարի մէջ պիտի չքալէ, այլ պիտի ունենայ այն լոյսը որ կեանքին կ՚առաջնորդէ։
¹³Փարիսեցիները ըսին.
– Դուն ես քու անձիդ մասին վկայութիւն տուողը, հետեւաբար այդ վկայութիւնը ընդունելի չէ։
¹⁴Յիսուս պատասխանեց.
– Հակառակ անոր որ ե՛ս եմ իմ մասիս վկայողը, այսուհանդերձ այդ վկայութիւնը ճշմարիտ է, որովհետեւ գիտեմ թէ ուրկէ՛ եկայ եւ ու՛ր կ՚երթամ։ Բայց դուք չէք գիտեր թէ ես ուրկէ կու գամ եւ ուր կ՚երթամ։ ¹⁵Դուք արտաքին երեւոյթներէն կը դատէք. ես ոչ ոք կը դատեմ։ ¹⁶Իսկ եթէ դատելու ըլլամ՝ դատաստանս ճշմարիտ է, որովհետեւ առանձին չեմ, այլ իմ հետս է նաեւ զիս ղրկող Հայրը։ ¹⁷Ձեր Օրէնքին մէջ իսկ գրուած է, թէ երբ երկու հոգիի տուած վկայութիւնները համաձայն են իրարու, ուրեմն այդ վկայութիւնը ճշմարիտ է։ ¹⁸Ես եմ իմ մասիս վկայողը, եւ Հայրը որ զիս ղրկեց՝ ան ալ կը վկայէ իմ մասիս։
¹⁹Անոնք հարցուցին իրեն.
– Ո՞ւր է Հայրդ։
Յիսուս պատասխանեց.
– Դուք ո՛չ զիս կը ճանչնաք, ո՛չ ալ Հայրս։ Որովհետեւ եթէ զիս ճանչնայիք՝ Հայրս ալ ճանչցած պիտի ըլլայիք։
²⁰Յիսուս այս խօսքերը ըսաւ տաճարի գանձատան մէջ ուսուցած ատեն։ Ոչ ոք զինք ձերբակալեց, որովհետեւ տակաւին անոր ժամանակը հասած չէր։

Ես այս աշխարհէն չեմ

²¹Յիսուս դարձեալ ըսաւ անոնց.
– Ահա ես կ՚երթամ. դուք պիտի փնտռէք զիս, եւ պիտի մեռնիք ձեր մեղքին մէջ, որովհետեւ չէք կրնար գալ հոն՝ ուր ես կ՚երթամ։
²²Հրեաները կը հարցնէին իրարու.
– Կ՚ըսէ՝ թէ չէք կրնար գալ հոն ուր ես կ՚երթամ. արդեօք անձնասպա՞ն պիտի ըլլայ։
²³Յիսուս պատասխանեց.
– Դուք այս աշխարհին կը պատկանիք, բայց ես վերէն կու գամ. դուք այս աշխարհէն էք, բայց ես այս աշխարհէն չեմ։ ²⁴Ահա ասոր համար ձեզի ըսի, թէ ձեր մեղքերուն մէջ պիտի մեռնիք։ Այո՛, եթէ չհաւատաք թէ Ես եմ, դուք պիտի մեռնիք ձեր մեղքերուն մէջ։
²⁵Անոնք հարցուցին.
– Ո՞վ ես դուն։
– Ան՝ որ սկիզբէն իսկ կը խօսէր ձեզի հետ,– պատասխանեց Յիսուս։ – ²⁶Ձեր մասին շատ ըսելիքներ ունիմ եւ շատ բաներ՝ ձեզ դատապարտելու համար։ Բայց ան որ զիս ղրկեց՝ ճշմարիտ է, եւ ես հիմա այս աշխարհին կ՚ըսեմ այն՝ ինչ որ իրմէ լսեցի։
²⁷Սակայն անոնք չհասկցան թէ Յիսուս Հօրը մասին կը խօսէր։ ²⁸Ուստի ըսաւ անոնց.
– Երբ Մարդու Որդին բարձրացնէք, այն ատեն պիտի գիտնաք թէ Ես եմ, եւ թէ ոչինչ կ՚ընեմ ես ինձմէ, այլ կը խօսիմ այն՝ ինչ որ Հայրս սորվեցուց ինծի։ ²⁹Եւ ան որ զիս ղրկեց՝ ինծի հետ միասին է։ Անիկա զիս առանձին չձգեց, որովհետեւ միշտ կը կատարեմ այն՝ ինչ որ հաճելի է իրեն։
³⁰Այս խօսքերուն վրայ շատեր հաւատացին Յիսուսի։

Ճշմարտութիւնը ազատարար

³¹Յիսուս իրեն հաւատացող Հրեաներուն ուղղելով իր խօսքը, ըսաւ.
– Եթէ հաւատարիմ մնաք իմ ուսուցումներուս՝ ճշմարտապէս իմ աշակերտներս եղած կ՚ըլլաք. ³²ճշմարտութիւնը պիտի ճանչնաք եւ ճշմարտութիւնը ձեզ պիտի ազատէ։
³³Անոնք պատասխանեցին.
– Մենք Աբրահամի զաւակ ենք եւ ոեւէ մէկուն ծառայ չենք եղած բնաւ. ինչպէ՞ս կ՚ըսես թէ «ազատ պիտի ըլլաք»։
³⁴Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Լաւ գիտցէք, թէ ով որ մեղք կը գործէ՝ ծառայ է մեղքին։ ³⁵Ծառան տան մէջ մնայուն չէ, մինչդեռ որդին մնայուն է։ ³⁶Արդ, եթէ Որդին ձեզ ազատէ, այն ատեն իրապէս ազատ պիտի ըլլաք։ ³⁷Գիտեմ որ Աբրահամի զաւակ էք, բայց զիս սպաննել կ՚ուզէք, որովհետեւ խօսքս ձեր ներսիդին տեղ չունի։ ³⁸Ես ինչ որ տեսայ Հօրս մօտ՝ զայն կը խօսիմ, իսկ դուք ինչ որ լսեցիք ձեր հօրմէն, զայն կը կատարէք։
³⁹Անոնք պատասխանեցին.
– Մեր հայրը Աբրահամն է։
– Եթէ Աբրահամի զաւակ ըլլայիք,– ըսաւ Յիսուս,– Աբրահամի ըրած գործերը պիտի կատարէիք։ ⁴⁰Բայց դուք հիմա կ՚ուզէք սպաննել զիս, պարզապէս որովհետեւ ձեզի խօսեցայ ճշմարտութիւնը, որ Հօրմէս լսեցի։ Աբրահամ այսպիսի բան մը չըրաւ։ ⁴¹Ահա դուք ձեր հօրը գործն է որ կ՚ընէք։
Անոնք պատասխանեցին.
– Մենք ապօրինի զաւակներ չենք. մէ՛կ հայր ունինք՝ Աստուած։
⁴²Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Եթէ Աստուած ըլլար ձեր Հայրը, բնականաբար պիտի սիրէիք զիս, որովհետեւ ես Աստուծմէ ելայ եւ եկայ. ես ինձմէ չեկայ, այլ անիկա ղրկեց զիս։ ⁴³Ինչո՞ւ խօսքս չէք հասկնար։ Անոր համար՝ որ չէք կրնար մտիկ ընել։ ⁴⁴Դուք ձեր հօր՝ Սատանային զաւակներն էք եւ անոր ցանկութիւնները կատարել կ՚ուզէք։ Անիկա սկիզբէն մարդասպան էր եւ ճշմարտութեան կողմնակից չէ եղած բնաւ, որովհետեւ անոր մէջ ճշմարտութիւն չկայ։ Երբ սուտ խօսի՝ իր նկարագիրը ցոյց կու տայ, քանի որ ստախօս մըն է եւ սուտին հայրը։ ⁴⁵Իսկ որովհետեւ ես ճշմարտութիւնը կը խօսիմ՝ չէք հաւատար ինծի։ ⁴⁶Ձեզմէ ո՞վ կրնայ ամբաստանել զիս ոեւէ մեղքով։ Իսկ եթէ ճշմարտութիւնը կը խօսիմ, ինչո՞ւ չէք հաւատար ինծի։ ⁴⁷Ով որ Աստուծմէ է՝ Աստուծոյ խօսքերը մտիկ կ՚ընէ. իսկ դուք որովհետեւ Աստուծմէ չէք, անոր խօսքերը մտիկ չէք ըներ։

Յիսուս եւ Աբրահամ

⁴⁸Հրեաները պատասխանեցին Յիսուսի.
– Իրաւունք չունի՞նք ըսելու՝ թէ դուն Սամարացի ես եւ դեւ կայ մէջդ։
– ⁴⁹Մէջս դեւ չկայ,– ըսաւ Յիսուս.– Ես Հայրս է որ կը պատուեմ, բայց դուք կ՚անարգէք զիս։ ⁵⁰Ես ինծի համար փառք չեմ փնտռեր։ Կա՛յ մէկը, որ զիս կ՚ուզէ փառաւորել, եւ անիկա՛ է Դատաւորը։ ⁵¹Լաւ գիտցէք, թէ ով որ իմ խօսքերս գործադրէ՝ յաւիտեան պիտի չմեռնի։
⁵²Անոնք ըսին.
– Հիմա գիտցանք որ դեւ կայ մէջդ։ Աբրահամ մեռաւ, մեռան նաեւ մարգարէները, բայց տակաւին կ՚ըսես, թէ ով որ իմ խօսքերս գործադրէ՝ մահ պիտի չճաշակէ յաւիտեան։ ⁵³Արդեօք դուն աւելի մե՞ծ ես քան մեր հայրը՝ Աբրահամը, որ մեռաւ։ Նմանապէս մեռան մարգարէներն ալ. դուն քեզ ո՞վ կը կարծես։
⁵⁴Յիսուս պատասխանեց.
– Եթէ ես ինքզինքս փառաւորեմ՝ այդ փառքը ոչինչ կ՚արժէ։ Ան որ զիս կը փառաւորէ՝ իմ Հայրս է, որուն համար կ՚ըսէք՝ «Մեր Աստուածն է»։ ⁵⁵Բայց դուք չէք ճանչնար զայն, մինչդեռ ես կը ճանչնամ զինք։ Եթէ ըսեմ թէ չեմ ճանչնար զինք՝ ձեզի նման ստախօս մը պիտի ըլլամ։ Բայց ես կը ճանչնամ զինք ու կը գործադրեմ իր խօսքերը։ ⁵⁶Աբրահամ՝ ձեր հայրը, ցանկաց աշխարհ գալս տեսնել. տեսաւ եւ ուրախացաւ։
⁵⁷Անոնք ըսին.
– Նոյնիսկ յիսուն տարեկան չես եւ Աբրահա՞մը տեսեր ես։
⁵⁸Յիսուս պատասխանեց.
– Լաւ գիտցէք, Աբրահամի ծնունդէն առաջ եմ ես։
⁵⁹Ասոր վրայ քարեր առին՝ որ քարկոծեն զինք, սակայն Յիսուս խոյս տուաւ եւ տաճարէն դուրս ելաւ գնաց։