Luke 17

Մեղք եւ ներում
(Մտ 18.6-7,21-22, Մր 9.40)

¹Յիսուս իր աշակերտներուն ըսաւ.
– Գայթակղութիւններ անպայման որ պիտի պատահին, բայց վա՜յ այն մարդուն, որուն ձեռքով ուրիշներ գայթակղութեանմէջ կ՚իյնան։ ²Նախընտրելիպիտի ըլլար, որ իր վիզին ջաղացքի քար անցընէին եւ զինք ծովը նետէին, քան թէ այս փոքրիկներէն մէկը գայթակղեցնէր։ ³Հետեւաբար, զգուշացէ՛ք։ Եթէ եղբայրդ մեղք գործէ՝ յանդիմանէ՛ զինք, եւ եթէ զղջայ՝ ներէ՛ իրեն։ ⁴Նոյնիսկ եթէ մէկ օրուան մէջ եօթն անգամ քեզի դէմ մեղանչէ եւ եօթն անգամ քեզի գալով ըսէ՝ «Կը զղջամ», պէտք է ներես իրեն։

Հաւատք
(Մտ 17.19)

⁵Առաքեալները ըսին Տիրոջ.
– Աւելցո՛ւր մեր հաւատքը։
⁶Տէրը ըսաւ.
– Եթէ մանանեխի հատիկի մը չափ հաւատք ունենաք եւ ըսէք այս թթենիին. «Արմատախիլ եղիր եւ ծովուն մէջ տնկուէ», պիտի հնազանդի ձեզի։

Ծառայի մը պարտականութիւնը

– ⁷Ենթադրենք որ ձեզմէ մէկը ծառայ մը ունի, որ հողագործ է կամ հովիւ։ Երբ ծառան դաշտէն դառնայ եւ տուն մտնէ, տէրը իրեն կ՚ըսէ՞. «Անմիջապէս գնա՛, ճաշդ կեր»։ Բնականաբար ո՛չ։ ⁸Ընդհակառակը, անոր կ՚ըսէ. «Ընթրիքս պատրաստէ եւ գոգնոցդ կապելով սպասարկէ՛ ինծի, մինչեւ ընթրիքս վերջացնեմ, անկէ ետք կրնաս ուտել ու խմել»։ ⁹Կը կարծէ՞ք որ տէրը իր ծառային երախտապարտ պէտք է ըլլայ իր հրահանգները կատարելուն համար։ Չեմ կարծեր։ ¹⁰Դուք ալ նոյնպէս, երբ կը կատարէք ինչ որ հրամայուած է ձեզի, ըսէք. «Անպիտան ծառաներ ենք, ինչ որ պարտաւոր էինք ընել՝ կատարեցինք»։

Յիսուս տասը բորոտներ կը բուժէ

¹¹Դէպի Երուսաղէմ իր ճամբուն վրայ, Յիսուս կ՚անցնէր Սամարիայի եւ Գալիլեայի սահմաններէն։ ¹²Եւ մինչ գիւղ մը կը մտնէր, իրեն հանդիպեցան տասը բորոտներ, որոնք հեռուն կեցան ¹³եւ բարձր ձայնով ըսին.
– Յիսո՛ւս Վարդապետ, ողորմէ՛ մեզի։
¹⁴Յիսուս տեսաւ զանոնք եւ ըսաւ.
– Գացէք եւ դուք ձեզ քահանաներուն ցոյց տուէք։
Եւ մինչդեռ կ՚երթային, արդէն իսկ մաքրուեցան։ ¹⁵Անոնցմէ մէկը երբ տեսաւ որ բժշկուեցաւ, վերադարձաւ եւ սկսաւ բարձրաձայն զԱստուած փառաւորել։ ¹⁶Երեսին վրայ գետին փռուեցաւ Յիսուսի ոտքերուն առջեւ եւ շնորհակալութիւն կը յայտնէր անոր։ Եւ անիկա Սամարացի մըն էր։ ¹⁷Յիսուս հարցուց.
– Տասը հոգի չէի՞ն մաքրուողները. ո՞ւր են մնացեալ իննը հոգիները ¹⁸Բացի այս օտարականէն ուրիշ մէկը չգտնուեցա՞ւ, որ դառնար եւ փառք տար Աստուծոյ։
¹⁹Ապա Սամարացիին դառնալով ըսաւ.
– Ոտքի՛ ել եւ գնա՛, հաւատքդ քեզ փրկեց։

Աստուծոյ թագաւորութեան գալուստը
(Մտ 24.23-28,37-41)

²⁰Փարիսեցիներ Յիսուսի հարցուցին, թէ ե՛րբ պիտի գայ Աստուծոյ թագաւորութիւնը։ Անիկա պատասխանեց.
– Աստուծոյ թագաւորութիւնը արտաքնապէս տեսանելի նշաներով պիտի չգայ. ²¹կամ պիտի չըսեն թէ «Ահա հոս է կամ՝ հոն», որովհետեւ ահա Աստուծոյ թագաւորութիւնը ձեր մէջ կը գտնուի։
²²Ապա իր աշակերտներուն ըսաւ.
– Ժամանակ պիտի գայ, երբ դուք պիտի ցանկաք Մարդու Որդիին այս օրերէն մէկը տեսնել, բայց պիտի չտեսնէք։ ²³Եւ եթէ ձեզի ըսեն՝ «Ահա հոս է կամ հոն», մտիկ մի՛ ընէք, մի՛ հետեւիք անոնց։ ²⁴Որովհետեւ՝ ինչպէս կայծակը փայլատակելով կը լուսաւորէ երկնակամարին մէկ կողմէն մինչեւ միւսը, նոյնպէս պիտի ըլլայ Մարդու Որդին իր գալստեան օրը։ ²⁵Սակայն նախ պէտք է որ անիկա շատ չարչարանքներ կրէ եւ մերժուի այս սերունդէն։ ²⁶Եւ ինչպէս որ Նոյի ժամանակ Աստուծոյ պատիժը յանկարծակի վրայ հասաւ, նոյնպէս պիտի պատահի Մարդու Որդիին օրերուն ալ։ ²⁷Անոնք ալ կ՚ուտէին, կը խմէին, այր կամ կին կ՚առնէին, մինչեւ այն օրը, երբ Նոյ տապան մտաւ, եւ ջրհեղեղը եկաւ բնաջնջեց զանոնք։ ²⁸Կամ ինչպէս Ղովտի օրերուն պատահեցաւ. կ՚ուտէին, կը խմէին, կը գնէին, կը ծախէին, կը տնկէին ու կը շինէին. ²⁹բայց այն օրը որ Ղովտ Սոդոմը ձգեց, երկինքէն կրակ ու ծծումբ տեղաց եւ բնաջնջեց բոլորը։ ³⁰Նոյնը պիտի պատահի այն օրը, երբ Մարդու Որդին յայտնուի։
³¹Այդ օրը, ան որ տանիք ելած է՝ թող վար իջնելով տուն չմտնէ՝ հոն գտնուող իր գոյքերը առնելու համար։ Նոյնպէս, ան որ դաշտին մէջ է՝ թող տուն չվերադառնայ ունեցածները առնելու համար։ ³²Յիշեցէ՛ք Ղովտի կնոջ պարագան։ ³³Ով որ կը ջանայ իր կեանքը փրկել՝ պիտի կորսընցնէ զայն, եւ ով որ կորսնցնէ իր կեանքը՝ պիտի փրկէ զայն։ ³⁴Կ՚ըսեմ ձեզի, այդ գիշեր եթէ մէկ անկողինի մէջ երկու հոգի ըլլան՝ անոնցմէ մէկը պիտի առնուի եւ միւսը ձգուի, կամ եթէ երկու կին միասին ցորեն կ՚աղան՝ անոնցմէ մէկը պիտի առնուի եւ միւսը ձգուի, ³⁵կամ եթէ արտին մէջ երկու հոգի ըլլան, անոնցմէ մէկը պիտի առնուի եւ միւսը ձգուի։
³⁶Աշակերտները հարցուցին Յիսուսի.
– Տէ՛ր, ո՞ւր պիտի պատահի ատիկա։
³⁷Անիկա պատասխանեց.
– Անգղները կը հաւաքուին հոն՝ ուր դիակ կայ։