Luke 2

Յիսուսի ծնունդը
(Մտ 1.18-25)

¹Այդ օրերուն Օգոստոս կայսր հրամանագիր հանեց՝ իր կայսրութեան սահմաններուն մէջ գտնուող բոլոր բնակիչներուն մարդահամարը կատարելու։ ²Այս առաջին մարդահամարը տեղի ունեցաւ Սուրիայի կառավարիչ Կիրենիոսի օրերուն։ ³Ամէն մարդ իր ծննդավայր քաղաքը կ՚երթար իր անունը արձանագրել տալու համար։ ⁴Յովսէփ, Դաւիթի ցեղէն եւ ազգատոհմէն ըլլալուն համար, Գալիլեայի Նազարէթ քաղաքէն ելաւ ⁵եւ իր անունը արձանագրել տալու համար գնաց Հրէաստանի Բեթլեհէմ քաղաքը, Դաւիթ թագաւորին ծննդավայրը։ Իրեն կ՚ընկերանար իր նշանածը՝ Մարիամ, որ յղի էր։
⁶Բեթլեհէմի մէջ Մարիամի ծննդաբերութեան ժամանակը հասաւ ⁷եւ ծնաւ իր անդրանիկ զաւակը, որ փաթթեց խանձարուրի մէջ եւ դրաւ մսուրի մը մէջ, որովհետեւ պանդոկին մէջ իրենց համար տեղ չկար։

Հովիւները եւ հրեշտակները

⁸Այնտեղ, դաշտերուն մէջ հովիւներ կային, որոնք գիշերով իրենց հօտերուն պահակութիւն կ՚ընէին։ ⁹Տիրոջ հրեշտակը անոնց երեւցաւ եւ Տիրոջ փառքը լոյսի պէս անոնց վրայ ծագեցաւ։ Հովիւները սաստիկ վախցան. ¹⁰հրեշտակը ըսաւ անոնց.
– Մի՛ վախնաք, ձեզի աւետիս մը պիտի տամ, որ ամբողջ ժողովուրդին մեծ ուրախութիւն պիտի պատճառէ։ ¹¹Այսօր, Դաւիթի քաղաքին մէջ ձեր Փրկիչը ծնաւ, որ Օծեալ Տէրն է։ ¹²Հետեւեալը ապացոյց ըլլայ ձեզի.է հոն մանուկ մը պիտի գտնէք՝ խանձարուրով փաթթուած եւ մսուրի մէջ դրուած։
¹³Եւ յանկարծ այդ հրեշտակին միացաւ երկնաւոր զօրքերու բազմութիւն մը, որ կ՚օրհնաբանէր զԱստուած, ըսելով.
¹⁴«Բարձունքներուն մէջ Աստուծոյ փա՜ռք,
խաղաղութի՜ւն երկրի վրայ
եւ մարդոց միջեւ հաճութիւն»։
¹⁵Հազիւ հրեշտակները երկինք բարձրացած, հովիւները իրարու ըսին.
– Եկէք Բեթլեհէմ երթանք եւ տեսնենք պատահածը, այն ինչ որ Տէրը մեզի յայտնեց։
¹⁶Անոնք աճապարանքով գացին եւ հոն գտան Մարիամն ու Յովսէփը, ինչպէս նաեւ մանուկը՝ մսուրին մէջ դրուած ¹⁷Այս տեսնելով անոնք Մարիամի եւ Յովսէփի յայտնեցին ինչ որ հրեշտակը ըսած էր իրենց՝ մանուկին մասին։ ¹⁸Բոլոր անոնք որոնք կը լսէին հովիւներուն պատմածը, կը զարմանային։ ¹⁹Մարիամ բոլոր այս ըսուածները միտքը կը պահէր եւ անոնց վրայ կը խոկար։ ²⁰Իսկ հովիւները վերադարձան, փառաբանելով եւ օրհնաբանելով զԱստուած՝ իրենց լսածին եւ տեսածին համար, որ ճիշդ հրեշտակին պատմածին պէս էր։
²¹Ութը օր ետք, երբ մանուկը թլփատելու ժամանակը հասաւ, Յիսուս կոչեցին զայն, այն անունով որ հրեշտակը տուած էր անոր՝ տակաւին Մարիամի որովայնին մէջ չյղացած։

Յիսուսի տաճար ընծայումը

²²Իսկ երբ Մովսէսի հաստատած Օրէնքին համաձայն անոնց ծիսական մաքրութեան ժամանակը լրացաւ, Յովսէփն ու Մարիամը մանուկը Երուսաղէմ տարին Տիրոջ ընծայելու համար, ²³որովհետեւ Տիրոջ Օրէնքին մէջ գրուած է. «Տիրոջ պէտք է նուիրուի ամէն արու զաւակ, որ մօրը առաջին զաւակն է». ²⁴ինչպէս նաեւ Տիրոջ Օրէնքին համաձայն զոհ մատուցանելու «զոյգ մը տատրակ կամ աղաւնիի երկու ձագ»։
²⁵Այդ ժամանակ Երուսաղէմի մէջ Սիմոն անունով մարդ մը կ՚ապրէր։ Սիմոն արդար եւ աստուածավախ էր եւ Իսրայէլի փրկութեան կը սպասէր։ Սուրբ Հոգին իրեն հետ էր ²⁶եւ վստահեցուցած էր զինք՝ թէ Տիրոջ Օծեալը չտեսած պիտի չմեռնէր։ ²⁷Արդ, Սուրբ Հոգիէն առաջնորդուած՝ անիկա տաճար գնաց։ Երբ ծնողքը մանուկ Յիսուսը տաճար բերին, որպէսզի կատարեն այն ինչ որ Օրէնքը կը պահանջէր մանուկին համար, ²⁸Սիմոն իր գիրկը առաւ փոքրիկը եւ գոհաբանեց զԱստուած, ըսելով.
– ²⁹Այժմ, ո՛վ Տէր, համաձայն քու խոստումիդ՝
ձգէ՛ որ ծառադ խաղաղութեամբ մեռնի.
³⁰որովհետեւ աչքերովս տեսայ Փրկիչը,
³¹որ ղրկեցիր բոլոր ժողովուրդներուն,
³²որպէս լոյս՝ հեթանոսները լուսաւորելու
եւ քու ժողովուրդիդ՝ Իսրայէլի փառք ըլլալու։
³³Յիսուսի հայրն ու մայրը զարմանքով մտիկ կ՚ընէին այս խօսքերը, որ Սիմոն կ՚ըսէր մանուկին մասին։ ³⁴Սիմոն օրհնեց զիրենք ալ, ապա մանուկին մօրը՝ Մարիամին ըսաւ.
– Այս մանուկը Իսրայէլի ժողովուրդէն շատերու անկումին ³⁵եւ շատերու փրկութեան պատճառ պիտի ըլլայ։ Անիկա նաեւ հակառակութեան նշան պիտի ըլլայ եւ շատերու սիրտերուն խորհուրդները պիտի յայտնէ։ Գալով քեզի, քու ալ սիրտէդ սուր մը պիտի անցնի։
³⁶Հոն էր նաեւ Փանուէլի աղջիկը՝ Աննա մարգարէուհին, որ Ասերի ցեղէն էր։ Աննա բաւականյառաջացած տարիք ունէր. անիկա միայն եօթը տարի ամուսնական կեանք վարած էր ³⁷եւ այժմ ութսուն չորս տարեկան այրի մըն էր։ Տաճարէն չէր հեռանար, այլ գիշեր ու ցերեկ ծոմապահութեամբ եւ աղօթքով անցնելով՝ զԱստուած կը պաշտէր։ ³⁸Արդ, ինք ալ նոյն ժամուն գալով՝ գոհութիւն տուաւ Տիրոջ եւ մանուկին մասին կը խօսէր բոլոր անոնց, որոնք Երուսաղէմի մէջ Փրկիչին կը սպասէին։

Վերադարձ դէպի Նազարէթ

³⁹Երբ Յովսէփ ու Մարիամ Տիրոջ Օրէնքին պահանջքները կատարեցին, վերադարձան Գալիլեա, իրենց քաղաքը՝ Նազարէթ։ ⁴⁰Հոն մանուկը մեծցաւ, զօրացաւ եւ իմաստութեամբ լեցուեցաւ։ Աստուծոյ շնորհքը կար անոր վրայ։

Յիսուս մանուկը տաճարին մէջ

⁴¹Յիսուսի ծնողները ամէն տարի Զատիկի տօնին Երուսաղէմ կ՚երթային։ ⁴²Երբ Յիսուս տասներկու տարեկան եղաւ, անոնք Երուսաղէմ գացին, ինչպէս տօնին սովորութիւն էր երթալ։ ⁴³Տօնակատարութեան աւարտին, մինչ անոնք կը վերադառնային, Յիսուս մանուկը Երուսաղէմ մնաց։ Իր ծնողները չանդրադարձան ասոր։ ⁴⁴Անոնք կը կարծէին թէ ուղեկիցներուն հետ է։ Օրուան մը ճամբայ կտրելէ ետք, սկսան փնտռել Յիսուսը ազգականներու եւ ծանօթներու մօտ։ ⁴⁵Երբ չգտան, կրկին Երուսաղէմ դարձան՝ հոն փնտռելու համար զինք։ ⁴⁶Երեք օր ետք զինք գտան տաճարին մէջ։ Անիկա տաճարին ուսուցիչներուն հետ նստած՝ անոնց մտիկ կ՚ընէր եւ հարցումներ կ՚ուղղէր։ ⁴⁷Բոլոր անոնք որ իրեն մտիկ կ՚ընէին, կը հիանային անոր իմաստութեան եւ տուած պատասխաններուն վրայ։
⁴⁸Ծնողները երբ տեսան Յիսուսը, ապշած մնացին։ Իր մայրը ըսաւ.
– Այս ի՞նչ ըրիր մեզի, տղա՛ս. ահա հայրդ ու ես տակնուվրայ եղած՝ քեզ կը փնտռէինք։
⁴⁹Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Ինչո՞ւ զիս ուրիշ տեղ կը փնտռէիք. չէի՞ք գիտեր թէ հօրս տան մէջ պէտք է գտնուիմ։
⁵⁰Սակայն ծնողները այս խօսքերուն իմաստը չհասկցան։
⁵¹Յետոյ Յիսուս ծնողներուն հետ միասին Նազարէթ գնաց, եւ հնազանդ մնաց անոնց։ Իր մայրը այս բոլորը իր սիրտին մէջ կը պահէր։ ⁵²Յիսուս կը զարգանար իմաստութեամբեւ մարմնով՝ Աստուծոյ եւ մարդոց սիրելի ըլլալով։