Luke 5

Հրաշալի ձկնորսութիւն եւ առաջին աշակերտներ
(Մտ 4.18-22, Մր 1.16-20, Յհ 1.35-42)

¹Յիսուս Գեննեսարէթի լիճին եզերքը կեցած էր, երբժողովուրդը սկսաւ իր շուրջ խառնուիլ՝ լսելու համար Աստուծոյ խօսքը։ ²Անիկա երկու նաւակներ տեսաւ լիճին եզերքը. իսկ ձկնորսները նաւակէն դուրս ելած՝ իրենց ուռկանները կը լուային։ ³Յիսուս մտաւ նաւակներէն մէկուն մէջ, որ Սիմոնին կը պատկանէր, եւ խնդրեց որ ցամաքէն քիչ մը հեռացնէր նաւակը։ Եւ նաւակին մէջ նստած՝ սկսաւ ժողովուրդին ուսուցանել։
⁴Երբ իր խօսքը վերջացուց, Սիմոնին ըսաւ.
– Քիչ մը աւելի խորը տար նաւակը եւ ձուկ որսալու համար ձեր ուռկանները նետեցէք։
⁵Սիմոն պատասխանեց.
– Վարդապե՛տ, ամբողջ գիշերը յոգնեցանք եւ ոչինչ որսացինք, բայց քու խօսքիդ համար ուռկանները նետենք։
⁶Ուռկանները նետեցին եւ մեծ քանակութեամբ ձուկ բռնեցին մէջը, այնքան՝ որ իրենց ուռկանները կը պատռտէին։ ⁷Նշան ըրին իրենց գործի ընկերներուն, որոնք միւս նաւակին մէջ էին, որպէսզի իրենց օգնութեան գան։ Անոնք եկան եւ երկու նաւակները ա՛յնքան լեցուեցան, որ այլեւս պիտի ընկղմէին։ ⁸Երբ Սիմոն Պետրոս տեսաւ ասիկա, ինկաւ Յիսուսի ծունկերուն առջեւ եւ ըսաւ.
–Հեռացի՛ր ինձմէ, Տէ՜ր, որովհետեւ ես մեղաւոր մարդ մըն եմ։
⁹Քանի ինք եւ իրեն հետ եղողները շատ վախցած էին, տեսնելով իրենց բռնած մեծ քանակութեամբ ձուկերը։ ¹⁰Նոյն վիճակին մատնուած էին Զեբեդէոսի որդիները՝ Յակոբոսն ու Յովհաննէսը, որոնք Սիմոնի գործընկեր էին։
Յիսուս ըսաւ Սիմոնի.
– Մի՛ վախնար, ասկէ ետք մարդիկ պիտի որսաս՝ կեանքի համար։
¹¹Անոնք նաւակները ցամաք հանեցին եւ ամէն ինչ ձգելով՝ հետեւեցան Յիսուսի։

Յիսուս բորոտ մը կը բժշկէ
(Մտ 8.1-4, Մր 1.40-45)

¹²Յիսուս օր մը երբ քաղաք մը հասաւ, ահա բորոտութեամբ ծածկուած մարդ մը տեսաւ զինք եւ երեսին վրայ գետին փռուելով՝ աղաչեց եւ ըսաւ.
– Տէ՛ր, եթէ ուզես՝ կրնաս զիս մաքրել։
¹³Յիսուս ձեռքը երկարեց, դպաւ անոր ու ըսաւ.
– Կ՚ուզեմ, մաքրուէ՛։
Անմիջապէս բորոտութիւնը գնաց անկէ։ ¹⁴Ապա Յիսուս անոր պատուիրեց.
– Ոեւէ մէկուն բան մի՛ ըսեր, այլ գնա եւ դուն քեզ քահանային ցոյց տուր. ապա ժողովուրդին իբրեւ վկայութիւն՝ թէ բորոտութենէդ մաքրուած ես՝ զոհդ մատուցանէ, ինչպէս որ Մովսէս հրամայած է։
¹⁵Եւ Յիսուսի համբաւը աւելի կը տարածուէր։ Խուռն բազմութիւններ կը հաւաքուէին, լսելու համար զինք եւ բժշկուելու իրենց հիւանդութիւններէն։ ¹⁶Իսկ ինք դէպի ամայի վայրեր խոյս կու տար եւ կ՚աղօթէր։

Յիսուս անդամալոյծ մը կը բժշկէ
(Մտ 9.1-8, Մր 2.1-12)

¹⁷Օր մը, երբ Յիսուս կ՚ուսուցանէր, Գալիլեայի եւ Հրէաստանի շրջաններէն ու Երուսաղէմէն եկած Փարիսեցիներ եւ Օրէնքի ուսուցիչներ ալ նստած էին հոն։ Յիսուս Տիրոջ զօրութեամբ բժշկութիւններ կը կատարէր։ ¹⁸Եւ ահա քանի մը հոգիներ անդամալոյծ մը բերին մահիճի վրայ. կ՚ուզէին ներս մտցնել զայն եւ Յիսուսի առջեւ բերել։ ¹⁹Երբ խճողումին պատճառով ներս մտնելու ճամբայ չգտան, տանիք ելան եւ առաստաղէն կախելով՝ մահիճով միասին իջեցուցին բազմութեան մէջտեղը, Յիսուսի առջեւ։ ²⁰Յիսուս անոնց հաւատքը տեսնելով, անդամալոյծին ըսաւ.
– Ո՛վ մարդ, մեղքերդ ներուած են քեզի։
²¹Օրէնքի ուսուցիչներն ու Փարիսեցիները սկսանխորհիլ եւ իրարու ըսել.
– Ո՞վ է այս մարդը, որ կը համարձակի այսպիսի հայհոյութիւն ընել. Աստուծմէ զատ ո՞վ կրնայ մեղքերը ներել։
²²Յիսուս անոնց մտածումը գիտնալով, ըսաւ.
– Ի՞նչ է այդ ձեր մտածածը. ²³ո՞ր մէկը աւելի դիւրին է, «Մեղքերդ քեզի ներուած են» ըսե՞լը, թէ՝ «Ել եւ քալէ՛» ըսելը։ ²⁴Բայց պէտք է գիտնաք, թէ Մարդու Որդին երկրի վրայ մեղքերը ներելու իշխանութիւն ունի։
Ապա անդամալոյծին դառնալով՝ ըսաւ.
– Քեզի կ՚ըսեմ, ե՛լ, ա՛ռ մահիճդ եւ տո՛ւնդգնա։
²⁵Անմիջապէս բոլորին դիմաց անդամալոյծը ոտքի ելաւ, առաւ մահիճը, որուն վրայ պառկած էր եւ տուն գնաց՝ զԱստուած փառաւորելով։ ²⁶Բոլորն ալ ապշեցան եւ վախով լեցուեցան, եւ զԱստուած կը փառաւորէին՝ ըսելով.
– Այսօր հրաշալի բաներ տեսանք։

Յիսուս կը կանչէ Ղեւին
(Մտ 9.9-13, Մր 2.13-17)

²⁷Այս հրաշքէն ետք, երբ Յիսուս ելաւ հոնկէ, տեսաւ Ղեւի անունով մաքսաւոր մը, որ մաքս գանձելու նստած էր, եւ ըսաւ անոր.
– Ինծի՛ հետեւէ։
²⁸Ղեւի ձգեց ամէն ինչ եւ ելաւ ու անոր հետեւեցաւ։
²⁹Ապա Ղեւի Յիսուսի համար մեծ ճաշկերոյթ մը սարքեց իր տան մէջ։ Հրաւիրեալներուն մէջ շատ մը մաքսաւորներ ալ կային, որոնքմիասին նստած էին։ ³⁰Փարիսեցիներն ու Օրէնքի ուսուցիչները սկսան Յիսուսի մասին տրտնջալ իր աշակերտներուն, ըսելով.
– Ինչո՞ւ մաքսաւորներուն եւ մեղաւորներուն հետ կ՚ուտէք ու կը խմէք։
³¹Յիսուս անոնց պատասխանեց.
– Առողջները չեն որ բժիշկի պէտք ունին, այլ՝ հիւանդները։ ³²Չեկա՛յ արդարները ապաշխարութեան հրաւիրելու, այլ՝ մեղաւորները։

Ծոմապահութեան հարցը
(Մտ 9.14-17, Մր 2.18-22)

³³Անոնցմէ ոմանք հարցուցին Յիսուսի.
– Ինչո՞ւ Յովհաննէսի աշակերները յաճախ ծոմ կը պահեն եւ կ՚աղօթեն. նոյնը կ՚ընեն Փարիսեցիներու աշակերտներն ալ, մինչ քուկիններդ կ՚ուտեն ու կը խմեն։
³⁴Յիսուս պատասխանեց անոնց.
– Կրնա՞ք հարսանիքի հրաւիրեալներուն ըսել՝ որ ծոմ պահեն, երբ տակաւին փեսան իրենց հետ է։ ³⁵Օր պիտի գայ, երբ փեսան պիտի վերցուի իրենցմէ եւ այն ատեն անոնք ալ ծոմ պիտի պահեն։
³⁶Ապա օրինակ մըն ալ տուաւ անոնց.
– Ոչ ոք նոր հագուստէ մը կտոր մը առնելով՝ հինին համար կարկտան կ՚ընէ. այդպիսով թէ՛ նոր հագուստը կը փճանայ եւ թէ՛ կարկտանը հինին չի յարմարիր։ ³⁷Նոյնպէս, ոչ ոք նոր գինին հին տիկերու մէջ կը լեցնէ. այլապէս՝ նոր գինին կը պայթեցնէ հին տիկերը եւ պատճառ կ՚ըլլայ որ թէ՛ գինին թափի եւ թէ՛ տիկերը փճանան։ ³⁸Ընդհակառակը, նոր գինին նոր տիկերու մէջ դրուելու է, որպէսզի երկուքն ալ չփճանան։ ³⁹Ոչ ոք հին գինին խմելէ ետք անմիջապէս նորը կ՚ուզէ, քանի կ՚ըսէ. «Հին գինին աւելի քաղցրահամ է»։