Luke 20

Յիսուսի հեղինակութեան հարցը
(Մտ 21.23-27, Մր 11.27-33)

¹Նոյն այդ օրերուն, մինչ Յիսուս տաճարին մէջ ժողովուրդին կ՚ուսուցանէր եւ Աւետարանը կը քարոզէր, աւագ քահանաները եւ Օրէնքի ուսուցիչները երէցներուն հետ վրայ հասան ²եւ ըսին անոր.
– Ըսէ՛ մեզի, ի՞նչ իշխանութեամբ դուն այս գործերը կ՚ընես։ Ո՞վ քեզի այդ իշխանութիւնը տուաւ։
³Յիսուս անոնց պատասխանեց.
– Ես ալ հարցում մը ունիմ ձեզի։ Ըսէ՛ք ինծի, ⁴Յովհաննէսի մկրտելու իշխանութիւնը Աստուծմէ՞ տրուած էր իրեն, թէ մարդոցմէ։
⁵Անոնք իրարու հետ սկսան խորհիլ եւ ըսել.
– Եթէ ըսենք՝ «Աստուծմէ», պիտի ըսէ՝ «Ուրեմն ինչո՞ւ չհաւատացիք անոր», ⁶իսկ եթէ ըսենք՝ «Մարդոցմէ», այն ատեն ամբողջ ժողովուրդը մեզ պիտի քարկոծէ, որովհետեւ բոլորն ալ համոզուած են որ Յովհաննէս մարգարէ մըն է։
⁷Ապա պատասխանեցին.
– Չե՛նք գիտեր թէ ո՛ւրկէ էր այդ իշխանութիւնը։
⁸Յիսուս անոնց ըսաւ.
– Այն ատեն ե՛ս ալ ձեզի չեմ ըսեր թէ ի՛նչ իշխանութեամբ այս գործերը կը կատարեմ։

Չար մշակներուն առակը
(Մտ 21.33-46, Մր 12.1-12)

⁹Յետոյ Յիսուս հետեւեալ առակը պատմեց ժողովուրդին։
– Մէկը այգի մը տնկեց եւ զայն վարձու տուաւ մշակներու, իսկ ինք երկար ժամանակով մեկնեցաւ։ ¹⁰Այգեկութքի ժամանակ ծառայ մը ղրկեց մշակներուն մօտ, որպէսզի այգիին բերքէն իր բաժինը տան իրեն։ Մշակները ծեծեցին զայն եւ ձեռնունայն ետ ղրկեցին։ ¹¹Ապա ուրիշ ծառայ մը ղրկեց. բայց մշակները զայն ալ ծեծեցին, անարգեցին եւ ձեռնունայն ետ ղրկեցին։ ¹²Երրորդ մըն ալ ղրկեց։ Մշակները զայն ալ վիրաւորեցին եւ դուրս նետեցին։
¹³Այգիին տէրը ըսաւ. «Ի՞նչ ընեմ։ Սիրելի որդիս պիտի ղրկեմ. թերեւս պատկառին անկէ»։ ¹⁴Բայց մշակները երբ զայն տեսան, իրարու ըսին. «Ասիկա է ժառանգորդը. եկէք սպաննենք զայն, որպէսզի ժառանգութիւնը մեզի մնայ»։ ¹⁵Ապա զայն այգիէն դուրս հանեցին եւ սպաննեցին։ Հիմա, այգիին տէրը ի՞նչ պիտի ընէ մշակներուն։ ¹⁶Բնականաբար՝ պիտի գայ, պիտի սպաննէ նախկին մշակները եւ այգին ուրիշներու տայ։
Ժողովուրդը երբ ասիկա լսեց, ըսաւ.
– Աստուած չընէ՛։
¹⁷Իսկ Յիսուս ժողովուրդին նայեցաւ եւ ըսաւ.
– Հապա ի՞նչ կը նշանակէ այն՝ ինչ որ Սուրբ գիրքերուն մէջ գրուած է.–
«Այն քարը, որ շինողները մերժեցին գործածել,
յետոյ անկիւնաքար եղաւ»։
¹⁸Ով որ այդ քարին զարնուի՝ պիտի խորտակուի, եւ որուն վրայ որ իյնայ՝ զայն պիտի ճզմէ։
¹⁹Օրէնքի ուսուցիչներն ու աւագ քահանաները հասկնալով որ իրենց համար ըսաւ առակը, ուզեցին նոյն ժամուն ձերբակալել Յիսուսը, սակայն ժողովուրդէն վախցան։ ²⁰Եւ սպասեցին յարմար առիթի։

Տուրք վճարելու հարցը
(Մտ 22.15-22, Մր 12.13-17)

Ապա Յիսուսի ղրկեցին քանի մը կաշառուած անձեր, որպէսզի կեղծաւորութեամբ իրենք զիրենք արդար ձեւացնելով՝ իրենց հարցումներով զայն ծուղակը ձգեն եւ պետութեան դատական իշխանութեան յանձնեն։ ²¹Ասոնք հարցուցին Յիսուսի.
– Վարդապե՛տ, գիտենք որ ճիշդը կը խօսիս եւ կը սորվեցնես. գիտենք որ անաչառ ես եւ ճշմարտութեամբ Աստուծոյ կամքը կ՚ուսուցանես։ ²²Ըսէ՛ մեզի, մեր Օրէնքին համաձայն պէ՞տք է կայսրին տուրք տանք, թէ ոչ։
²³Յիսուս հասկցաւ անոնց խորամանկութիւնը եւ ըսաւ.
– ²⁴Արծաթ դրամ մը ցոյց տուէք ինծի։
Անոնք ալ ցոյց տուին։ Ապա հարցուց.
– Որո՞ւն նկարը եւ արձանագրութիւնը կայ վրան։
Անոնք պատասխանեցին.
– Կայսրին։
²⁵Յիսուս ըսաւ անոնց.
– Գացէ՛ք, ինչ որ կայսրին կը պատկանի՝ կայսրին տուէք եւ ինչ որ Աստուծոյ՝ Աստուծոյ տուէք։
²⁶Եւ այսպէս ժողովուրդին դիմաց չկրցան ծուղակը ձգել զայն եւ լռեցին՝ զարմանալով անոր տուած պատասխանին վրայ։

Յարութեան հարցը
(Մտ 22.23-33, Մր 12.18-27)

²⁷Սադուկեցիներէն ոմանք եկան Յիսուսի մօտ։ Սադուկեցիները կ՚ըսեն՝ թէ մեռելներու յարութիւն չկայ։ ²⁸Անոնք Յիսուսի ըսին.
– Վարդապե՛տ, Մովսէս հետեւեալ օրէնքը գրեց մեզի. «Եթէ ամուսնացած մէկը մեռնի առանց զաւակ ձգելու, թող մարդուն եղբայրը ամուսնանայ այրիին հետ, որպէսզի իր եղբօրը զաւակ տայ»։ ²⁹Ժամանակին եօթը եղբայրներ կային։ Առաջինը ամուսնացաւ եւ առանց զաւակ ունենալու մեռաւ։ ³⁰Երկրորդ եղբայրը ամուսնացաւ անոր կնոջ հետ եւ ինքն ալ առանց զաւակ ունենալու մեռաւ։ ³¹Երրորդն ալ եւ մինչեւ եօթներորդ եղբայրը նոյնպէս ամուսնացան անոր հետ եւ առանց զաւակ ունենալու մեռան։ ³²Բոլորէն վերջ կինն ալ մեռաւ։ ³³Արդ, մեռելներու յարութեան օրը կինը անոնցմէ որո՞ւն պիտի պատկանի, քանի եօթն ալ ամուսնացան անոր հետ։
³⁴Յիսուս պատասխանեց.
– Այս աշխարհի մարդիկն ու կիները կ՚ամուսնանան. ³⁵սակայն անոնք որոնք գալիք աշխարհին եւ մեռելներու յարութեան կ՚արժանանան՝ պիտի չամուսնանան։ ³⁶Անոնք այլեւս չեն կրնար մեռնիլ, քանի հրեշտակներու նման պիտի ըլլան։ Անոնք Աստուծոյ որդիներ են, որովհետեւ մեռելներէն յարութիւն առած են։ ³⁷Իսկ թէ մեռելները յարութիւն պիտի առնեն՝ Մովսէս հասկցուց այրող մորենիին դրուագով, ուր անիկա Տիրոջ մասին կ՚ըսէ՝ «Աբրահամի Աստուածը, Իսահակի Աստուածը եւ Յակոբի Աստուածը»։ ³⁸Ասիկա կը նշանակէ թէ Աստուած մեռելներուն Աստուածը չէ, այլ՝ ողջերուն, որովհետեւ իրեն համարբոլորն ալ կենդանի են։
³⁹Օրէնքի ուսուցիչներէն ոմանք ըսին.
– Վարդապե՛տ, լա՛ւ ըսիր։
⁴⁰Եւ այլեւս ոչ ոք կը համարձակէր Յիսուսի ոեւէ հարցում ընել։

Որո՞ւն որդին է Քրիստոս
(Մտ 22.41-46, Մր 12.35-37)

⁴¹Ապա Յիսուս անոնց հարցուց.
– Ի՞նչպէս կ՚ըսեն թէ Քրիստոս Դաւիթի որդին է, ⁴²երբ Դաւիթ ինքն իսկ Սաղմոսներու գիրքին մէջ կ՚ըսէ.–
«Տէրը ըսաւ իմ Տիրոջս.–
Աջ կողմս նստէ,
⁴³մինչեւ թշնամիներդ ոտքերուդ տակ դնեմ
որպէս պատուանդան»։
⁴⁴Եթէ Դաւիթ զայն Տէր կը կոչէ, ի՞նչպէս ուրեմն անոր որդին է։

Զգուշացում Օրէնքի ուսուցիչներէն
(Մտ 23.1-36, Մր 12.38-40)

⁴⁵Մինչ ամբողջ ժողովուրդը մտիկ կ՚ընէր իրեն, Յիսուս իր աշակերտներուն ըսաւ.
– ⁴⁶Զգուշացէք Օրէնքի ուսուցիչներէն, որոնք կը սիրեն փառաւոր պատմուճաններով շրջիլ, հրապարակներու վրայ մարդոցմէ ողջոյններ ընդունիլ, ժողովարաններու մէջ առաջին աթոռները գրաւել եւ ընթրիքներու ընթացքին՝ պատուոյ տեղերը։ ⁴⁷Մէկ կողմէ այրիներուն տուները անոնց ձեռքէն կը յափշտակեն, իսկ միւս կողմէ՝ կեղծաւորութեամբ իրենց աղօթքը կ՚երկարեն։ Անոնց դատապարտութիւնը աւելի խիստ պիտի ըլլայ։